NASA mühendisleri, 47 yıllık uzay aracı Voyager 1'in 20 yıldan uzun süredir sessiz olan iticilerini (thruster) yeniden hayata geçirdi. Bu kritik onarım, planlanan bir iletişim kesintisinden sadece aylar önce geldi ve aracın sonunu getirebilecek bir durumu önledi.
Mucizevi düzeltme, emektar uzay aracına değerli zaman kazandırdı ve Dünya ile temasın gelecek yıl yeniden kurulmasına kadar görevine devam etmesini sağladı.
1977'de fırlatılan Voyager 1, şu anda Dünya'dan 24 milyar kilometreden fazla uzakta bulunuyor. Bu mesafe nedeniyle, araçtan Dünya'ya herhangi bir radyo sinyalinin ulaşması 23 saat sürüyor.
Ancak Voyager 1 ve ikizi Voyager 2'ye komut gönderen Dünya tabanlı anten yükseltme aşamasında. Aracın, Dünya'ya yönelik konumunu sabitlemek için kullandığı yedek iticiler ise yakıt kalıntılarıyla tıkanmaya başlamıştı.
Bu yedek iticiler, ana iticilerdeki yakıtı ısıtan iki ısıtıcı devresinin 2004 yılında arızalanmasıyla kullanılmaya başlanmıştı. O zamanki ekip, yedeklerin yeterli olduğunu düşünüyordu ve aracın 20 yıl daha dayanacağını beklemiyordu.
Ancak Voyager 1 yoluna devam etti ve 2012 yılında yıldızlararası uzaya çıktı. Şu anda Güneş Sistemi'mizi saran koruyucu manyetik alanın (heliosphere) dışındaki koşulları kaydediyor.
Yedek iticilerin tıkanması ve anten kesintisi tehdidiyle karşı karşıya kalan NASA mühendisleri radikal önlemler almaya karar verdi. Arızalı ısıtıcıların, yanlış bir anahtarın çevrilmesiyle devre dışı kalmış olabileceğini düşündüler. Bu anahtarı geri çevirmek sorunu çözebilir miydi?
Bir anahtarı çevirmek kulağa basit gelse de, yıldızlararası uzayda saatte yaklaşık 56.000 km hızla yol alan bir araca bunu uzaktan yapmak çok daha karmaşık. Arızalı ısıtıcılar ancak iticiler çalıştırıldığında tamir edilebilirdi. Ancak ısıtıcılar çalışmazken iticiler çalışırsa, Voyager 1'in rotasındaki herhangi bir sapma, iticilerin otomatik olarak ateşlenmesini tetikleyerek aracın infilak etmesine neden olabilirdi.
Ek zaman baskısı, NASA'nın Derin Uzay Ağı'nın bir parçası olan ve Voyager'a komut gönderebilecek tek anten olan Avustralya'daki 70 metrelik dev Deep Space Station 43'ten geliyordu. Bu istasyon, yükseltme çalışmaları nedeniyle 4 Mayıs'tan 2026 Şubat'ına kadar çevrimdışı. Ağustos ve Aralık'ta geçici olarak aktif olacak olsa da, yedek iticiler o zamana kadar tamamen tıkanabileceğinden, mühendislerin ana iticilerin yeniden çalışıp çalışmayacağını bu süreden önce öğrenmesi gerekiyordu.
20 Mart'ta ekip sinyali gönderdi. Sinyalin Voyager'a ulaşması ve geri dönüş sinyalinin gelmesi için sabırla 46 saat beklediler. Bu sürenin sonunda, araçtan gelen veriler itici ısıtıcılarının belirgin şekilde ısındığını gösterdi. Düzeltme işe yaramıştı.
Görevde çalışan mühendislerden biri, bu anın muhteşem olduğunu söyledi. Ekip moralinin çok yüksek olduğunu belirtti. Bu iticiler ölü kabul ediliyordu. Ancak mühendislerden birinin farklı bir sebep olabileceği ve bunun düzeltilebileceği yönündeki içgörüsü sayesinde bu başarıldı. Bu, Voyager için bir başka mucizevi kurtuluştu.
Her iki Voyager da sonsuz yolculuklarına devam ederken, enstrümanları yavaş yavaş kapanıyor ve güç rezervleri azalıyor. Bu durum kaçınılmaz sonlarını yakınlaştırsa da, en azından bir süre daha görevlerine devam edecekler.
