Yaklaşık 30 milyon yıl önce Kuzey Amerika'da yaşayan, devasa boyutlarıyla dikkat çeken 'cehennem domuzları' olarak bilinen Archaeotherium türlerinin, diş analizleri sonucunda kemik ezebildiği ortaya çıktı. Daha küçük türlerin ise et gibi daha yumuşak besinleri parçaladığı belirlendi.
Yunanca'da 'kadim canavar' anlamına gelen Archaeotherium, dört ayak üzerinde durduğunda insan boyuna ulaşabilen ve tahmini 1.000 kilogramın üzerinde ağırlığa sahip olabilen domuz benzeri yaratıklardı.
Archaeotherium türleri ilk kez 1850'de keşfedilmiş olsa da, yeni yapılan diş analizi bu canlıların beslenme stratejilerinin daha önce varsayıldığından daha çeşitli olduğunu gösteriyor. Araştırmacılar, dişlerdeki aşınmaları inceleyerek, daha büyük türlerin kemikleri veya sert malzemeleri ezdiğini, daha küçük türlerin ise yumuşak yiyecekleri parçaladığını tespit etti. Bu durum, onların antik Kuzey Amerika ekosisteminde farklı roller üstlendiğini düşündürüyor.
Araştırmayı yürütenlerden biri, dişlerdeki aşınmanın farklılık gösterdiğini ve bu canlıların hep aynı şeyi yapmadığı varsayımında bulunmak gerektiğini belirtti.
Yaklaşık 37 ila 23 milyon yıl önce Kuzey Amerika'da yaşayan Archaeotherium, dış görünüş olarak domuzları andırsa da, aslında domuzlardan çok balinalara ve su aygırlarına daha yakındı. Kafaları vücut uzunluklarının yaklaşık %30'unu oluşturuyordu, ancak küçük beyinleri zekalarının pek de gelişmiş olmadığını gösteriyordu. Beyin-vücut kütlesi oranlarının sürüngenlerle benzer olduğu belirtildi.
Önceki araştırmalar, Archaeotherium'un aktif avcı, leş yiyici ve/veya bitki tüketicisi olabileceğini öne sürmüştü. Hatta fosiller üzerinde bulunan ısırık izleri, bu canlıların küçük devegillerin atası olan Poebrotherium'u avlamış olabileceği ve kalıntıları saklamış olabileceği ihtimalini güçlendiriyordu.
Yeni araştırma için farklı eyaletlerden toplanan çeşitli Archaeotherium dişleri incelendi. Dental mikroyıpranma dokusu analizi kullanılarak, diş yüzeylerinin 3D taramaları yapıldı ve farklı dişler arasındaki aşınma farklılıkları karşılaştırıldı.
Genel olarak, Archaeotherium'un beslenme şeklinin, yiyeceklerini kesip parçalayan yanaklı domuzlara (peccaries) benzediği düşünülse de, daha büyük vücutlu türlerin dişlerindeki aşınmanın aslanlar ve sırtlanlar ile istatistiksel olarak ayırt edilemez olduğu ve yiyeceklerini ezerek tükettiklerini gösterdiği belirlendi.
Büyük Archaeotherium türlerinin kemik ezebilme yeteneği, bu büyük canlıların leşçilik davranışlarında daha aktif rol oynayabileceği ve diğer yırtıcıları avlarından uzaklaştırabileceği anlamına gelebilir. Diğer bir olasılık ise, bu büyük türlerin yumrular veya odunsu bitkiler gibi sert vejetaryen besinleri tüketmiş olmasıdır. Daha küçük türler ise yaprak ve ot gibi yumuşak bitkilerle beslenmiş olabilir.
Mevcut diş analizi, yalnızca Archaeotherium'un yiyeceklerinin dokusunu belirleyebilmiş olsa da, kemiğin beslenmelerinde yer alıp almadığını kesin olarak doğrulamak için kalsiyum izotop analizi gibi ek araştırmalar planlanıyor.
