Roket oradaydı. Ve sonra kesinlikle orada değildi.
Yaklaşık dokuz yıl önce, yaz sonunda bir sabah, SpaceX'in tek operasyonel fırlatma rampasında güneş doğduktan kısa bir süre sonra, mühendisler statik ateşleme testinin sonuna yaklaşıyordu. Bu, aşırı soğutulmuş sıvı yakıtlar kullanan Falcon 9 roketlerinin operasyonlarının hala ilk günleriydi ve mühendisler yakıt ikmalini ne kadar çabuk tamamlayabileceklerini görmek için bastırıyordu. Bunun nedeni, sıvı oksijen ve kerosen yakıtının Florida'nın nemli havasında hızla ısınmasıydı ve soğuk yakıtlar roketin performansını en üst düzeye çıkarmak için temeldi.
1 Eylül 2016 sabahı her şey, roketin dokuz Merlin motorunun ateşlenmesinden sekiz dakika öncesine kadar aşağı yukarı normal ilerledi. Geri sayımda stabil bir noktaydı, bu yüzden kimse bir sonraki olacakları beklemiyordu.
Görgü tanıklarının ifadelerine göre patlama birdenbire ve çok şiddetliydi. Bir görgü tanığı, patlamanın sanki bir saat sürmüş gibi hissettirdiğini, ancak sadece birkaç saniye içinde gerçekleştiğini belirtti. Önce ikinci kademe devasa bir ateş topuyla patladı, ardından uydu taşıyıcı-dikecin üzerinde sallandı ve sonra tepeden aşağıya doğru atlayış yaptı, yere çakıldı ve tekrar patladı.
Falcon 9 roketinin ve taşıdığı Amos-6 uydusunun dramatik kaybı, bir fotoğrafçı tarafından videoya kaydedilmişti ve SpaceX ile genel olarak ticari uzay endüstrisi için çok önemli bir anda yaşandı. Bu, SpaceX'in bir yıldan biraz fazla sürede yaşadığı ikinci roket arızasıydı ve NASA'nın astronotlarını yörüngeye taşımak için şirkete büyük ölçüde güvendiği bir dönemde meydana geldi. SpaceX o zamanlar, bugün 350 milyar dolar değer biçilen bir dev değildi. Fırlatma endüstrisinin iniş çıkışlarına karşı hala savunmasızdı. Bu şiddetli başarısızlık, Florida'daki mühendislerden uydu fırlatma müşterilerine, Washington DC'deki NASA merkezindeki yetkililere kadar herkesi sarstı.
