Uzun yıllardır beklenen The Elder Scrolls IV: Oblivion'ın yeniden elden geçirilmiş (Remastered) sürümünün çıkışı, birçok oyuncu için geçmişten unutulmaz bir RPG klasiğini yeniden ziyaret etmek için harika bir fırsat sundu. Kimileri içinse bu, neredeyse yirmi yıl önce çıkmış, çok beğenilmiş ama bir türlü oynama fırsatı bulunamamış bu oyuna nihayet yetişmek için bir neden oldu.
Ben ikinci gruptayım. Her ne kadar Skyrim (Xbox 360'tan çeşitli VR başlıklarına kadar farklı platformlarda) ve Starfield gibi Bethesda Game Studios RPG'lerini hatırı sayılır miktarda oynamış olsam da, daha önceki yapımlara geri dönüp bakmak için hiç zamanım olmamıştı. Bu nedenle, Remastered öncesinde Oblivion hakkındaki izlenimlerim daha çok eski incelemelere ve oyunun motorundaki bazı 'sakarlıklar'a dikkat çeken meşhur internet esprilerine dayanıyordu.
Bu hafta Oblivion Remastered'ın ilk birkaç saatini, hiçbir nostalji etkisi olmadan oynarken, Oblivion'ın 2006'da RPG hayranları üzerinde neden bu kadar büyük bir etki yarattığını kesinlikle anladım. Ancak aynı zamanda, neredeyse yirmi yıllık tür tasarımındaki gelişmelerden sonra oyunun ne kadar güncelliğini yitirmiş hissedilebileceğini de gördüm.
Oyuna başlar başlamaz, Oblivion'ın başlangıç oyuncusuna sunduğu anlatı kalıplarına kendimi yeterince kaptırmakta zorlandım. Kader mahkumu kralın ve silahlı muhafızlarının, tam da benim hapishane hücremden geçen gizli bir geçitten kaçmak zorunda olması bana biraz fazla 'tesadüfi' geldi ve aklıma uyarı sinyalleri göndermeden edemedi. Kahramanımızın kişisel yolculuğunu başlatmak için bir kurgu olduğunu biliyorum ama dünyaya dalmak için biraz hantal bir yol.
Aynı şey, kralın öğretici bölümün sadece birkaç dakikasında ölmesi ve Amulet of Kings gibi değerli bir şeyi bana emanet etmeye bu kadar istekli olması için de geçerli. Gerekli 'Seçilmiş Kişi' klişelerine bir miktar izin versek bile, karakterimin 'suçlu bir mahkumdan' 'ölmekte olan kralın son umudu'na dönüşme hızı başımı döndürdü. O kritik sahneyi, kanalizasyonda goblin ve sıçan öldürmek gibi sönük bir kaçış sekansıyla takip etmek de, bana az önce yüklenen destansı sorumluluğa göre biraz antiklimaktik hissettirdi.
