Nintendo'nun Mario Kart World için oturmuş formülüne bağlı kalması son derece kolay olurdu. Seri, Super NES'teki çıkışından bu yana birkaç önemli yeni özellik eklemiş olsa da, Mario Kart 8'in talihsiz Wii U'daki 2014'teki çıkışından bu yana son derece rahat bir çizgiye oturdu. O zamandan beri, seri yeni bir devam oyunu yerine nostalji yüklü ek paketlere, neredeyse farkı olmayan bir Switch portuna ve pist dolu genişletmelere yöneldi. Uzman seviyesi, ultra hızlı 200cc yarış modu dışında, Mario Kart oyununun ana hatları son yıllarda neredeyse donup kalmıştı.
Mario Kart World, önceki Mario Kart oyunlarının temel yapısını tamamen terk etmiyor; hala virajlı, dönüşlü, kestirmelerle dolu, eşyalar ve kayma fırsatlarıyla dolu pistler var. Ancak bu iskeletin üzerine şimdiye kadarki tüm Mario Kart oyunlarından daha fazla şey inşa ediyor, yeni modlar, yeni sürüş teknikleri ve karmaşık tasarlanmış yarış pistleri arasındaki geniş araziye yeni bir odaklanma getiriyor. Sonuç biraz tutarsız hissettirse de, durağanlaşmaya başlayan bir seriye gerekli bir yenilik gibi duruyor.
Çok Fazla Kart
Mario Kart World'de bir yarışa başlarken muhtemelen ilk fark edeceğiniz şey, işlerin ne kadar kalabalıklaştığı olacaktır. Her pistte 24 yarışçıya (Mario Kart 8'deki 12 ve önceki serilerdeki 8'den artış) çıkılması, Switch 2'nin ek işlem gücünü sergilemenin iyi bir yolu olarak hizmet ediyor. Ayrıca, oyunun karakter ve kıyafet seçeneklerinin sayısını büyük ölçüde genişletmek için iyi bir bahane sunuyor, bu da Mario kataloğunun derinliklerinden bile seçenekleri ortaya çıkarıyor.
Oynanış açısından bakıldığında ise, bu genişleme zaten kaotik olan bir yarış deneyimine biraz fazla kaos eklemiş olabilir. Bunun nedeni, her yarışta kart sayısını ikiye katlamanın, soru işareti kutularının her geçişinde etrafta uçuşmasını bekleyebileceğiniz eşya sayısını da neredeyse iki katına çıkarmasıdır. Bu da, arkadan kırmızı bir kabukla vurulma, Mega Mantar ile güçlendirilmiş dev bir yarışçı tarafından ezilme, Çekiç Bro'ların çekiç yağmuruna yakalanma veya momentumunuzu durdurup yarış pozisyonunuzu bir anda onlarca sıra geriye atabilecek diğer tehditlerin olasılığını artırıyor.
Bu tür eşya tabanlı çekişmeler Mario Kart için yeni olmasa da, World'ün daha kalabalık yarış pistinde yeni bir aşırıya taşınmış gibi hissediliyor. Paketin ortasındaysanız, geçtiğiniz her eşya kutusu grubu, kısa sürede, neredeyse kaçınılmaz mermilerin ve eşya ile güçlendirilmiş rakiplerin çevrenizi doldurmasına yol açabilir. Bu, özellikle çevrimiçi yarışlarda geçerli, çünkü insan rakipler eşya kullanımında en zor bilgisayar kontrollü rakiplerden bile çok daha acımasız olabiliyor.
Bu değişiklik nihayetinde defansif sürüşü ödüllendiriyor; burada diğer yarışçılardan kaçınmak için elinizden gelenin en iyisini yaparsınız ve tepedeki birkaç güvenli pozisyona fırlama şansınız olana kadar koruyucu eşyaları kullanırsınız. Ancak bazen, sizi kelimenin tam anlamıyla birinci sıradan 19. sıraya bir anda gönderebilecek sinir bozucu bir kötü talih dizisinden kaçış yolu yoktur.
Önemli Olan Hedef Değil, Yolculuktur
Daha kalabalık yarışçı grubuna alıştığınızda, Mario Kart World'ün ana yarış modlarının garip yapısına da alışmanız gerekecek. Oyunun iyi tasarlanmış pistlerinde birden fazla tur atmak yerine, çoğu yarış modunda yarış sürenizin büyük bir kısmını Mario Kart World'ün geniş arazisi boyunca bu pistler arasında seyahat ederek geçireceksiniz.
Bu pist arası geçişler, çöl arazilerinden, trafik dolu otoyollardan, katmanlı şelalelerin yüzeyinden, donmuş tundralardan ve daha fazlasından geçerken yapıya iyi bir çeşitlilik katıyor. Ancak çoğu için kaçınılmaz derecede benzer olan şey, dayanılmaz düzlükleridir. Standart bir Mario Kart pistinin inişli çıkışlı, çaprazlaşan virajlarına alışkın oyuncular, World'de bu pistler arasında gidip gelirken dönüşlerde ne kadar nadiren powerslide yapmaları gerektiğine şaşıracaklardır.
Bu uzun düzlükler sıkıcı değil, per se. Tasarımcılar, dikkatli olmanız için bolca engel (sabit, araç ve hayvan çeşitleri), atlama rampaları, hızlandırıcı pedler ve sık sık eşya kutuları ile süslemek için ellerinden geleni yapmışlar. Ancak bu mostly düz ara bölümlerden oyunun daha tanıdık, önceden tasarlanmış pistlerinin olağan virajlı vahşiliğine geçiş hala rahatsız edici olabilir.
Grand Prix modunda, bu pistlerin çoğunda sadece bir tur atarsınız, ardından oyun bacağın kazananını ilan etmek için garip bir şekilde duraklar, sonrasında başka bir pistte hızlı bir tur atmak için başka bir ülke çapı yolculuğuna yuvarlanarak başlarsınız. Bu yapı, oturuşta hemen birden fazla turu tekrarlayarak bir pistin virajlarını ve dönüşlerini gerçekten ezberlemek için daha az fırsatınız olduğu anlamına gelir. Ve bu tür çok turlu yarışları Versus modunda antrenman yapabilseniz de, oyun sizi daha çok bu düzlük dolu rallilere itmek için tasarlanmış gibi görünüyor.
Ultra Gergin ve Ultra Rahat
Kırsal kesimde sürüş yapma yapısı, Nakavt Modu'nda biraz daha doğal hissediliyor. Bu mod, birden fazla yarış pistinden geçen uzun, kesintisiz bir rota boyunca sizi götürür ve her başlangıç çizgisinde en alttaki dört yarışçıyı eleyerek sadece kazanan kalana kadar devam eder. Mod, Walt Disney World tatil köyünde bir maraton koşmak gibi biraz hissettiriyor; burada Magic Kingdom boyunca birkaç mil koşarsınız, ardından Epcot'a ulaşmak için uzun, düz bir bölüm takip eder.
Nakavt Modu pistinin saf uzunluğu, tek bir başarılı yarışın kesintisiz 10 ila 15 dakika süren odaklanma gerektirdiği heyecan verici ve gergin bir dayanıklılık testi oluşturuyor. Ancak yapı, Mario Kart yarışının 'lastik bant' (rubber-band) tabiatı nedeniyle de sinir bozucu olabilir. Nakavt Modu yarışlarında, tam sınır çizgisine yakın bir zamanda, rahat bir konumdan 'elden kaçırma' durumuna geri düşüren zamanlamasız bir eşya nedeniyle elendiğim epey durum yaşadım; bu, kendi eşyamı alıp toparlanma şansım olmadan gerçekleşti.
Mario Kart World'ün diğer önemli yeni oynanış modu olan Serbest Dolaşım, Nakavt Modu'nun tam tersidir; rakip yarışçıları tamamen ortadan kaldırarak çevrenin her köşesini ve bucağını arazi dışında keşfetmeye odaklanır. Bu tür rahat, düşük baskılı keşif, Mario Kart serisi için tamamen yenidir ve oyunculara, ekibin birinci sınıf manzara tasarımına (ve birinci sınıf Mario müziği remikslerine) gösterdiği özeni takdir etmek için hoş bir fırsat sunar. Aynı zamanda, bir bankta bekleyen Shy Guy'ları almak için duran bir otobüs veya ay ışığında tekne gezintisi için binebileceğiniz bir gondol gibi sayısız eğlenceli, tuhaf anlarla karşılaşma şansı da verir.
Daha hedef odaklı olanlar için Serbest Dolaşım, kırsal kesimi genellikle biraz platform oyunu becerisi gerektiren, ulaşılması zor yerlerde toplanabilir madalyonlar ve soru işareti panelleriyle donatır. Ayrıca, kısa yarışlardan para toplama görevlerine, çemberlerden süzülerek geçme planör parkurlarına, kayma ve duvar sürüşü ağırlıklı engel parkurlarına kadar Fora Horizon tarzı kısa, zamanlı mücadeleleri etkinleştiren yüzlerce P-Switch vardır.
Bu P-Switch mücadelelerini ne kadar sevsem de, Mario Kart World'ün genel tasarımında biraz sonradan akla gelmiş gibi hissettirmemeleri mümkün değil. Farklı mücadelelerin zorluk seviyeleri geniş ölçüde değişebilir, örneğin, bu zorluğun veya en zorluğunu fethetmek için artan bir ödülün dışarıdan herhangi bir göstergesi yoktur. Haritanın belirli bir bölümünde kaç P-Switch bulduğunuzu takip etmenin veya daha önce bulduğunuz ve vazgeçtiğiniz P-Switch mücadelelerine hızlıca atlamanın da iyi bir yolu yoktur, bu da %100 tamamlama çabasını bir eziyet haline getirebilir.
Bu ince noktalar dışında, Serbest Dolaşım modu, Mario Kart World'ün açık dünya hedeflerinin en iyi gerçekleşimi olarak değerlendirebileceğim şeydir. Daha geleneksel yarış modları, Mario Kart'ın yarış pistleri etrafındaki dünyayı inşa etmeye harcanan bariz özeni ve detayları keyfini çıkarmanıza izin vermek için çok telaşlı ve zaman hassasiyetli olabilir. Ve o pistlerde yarışmak her zamanki gibi tatmin edici hissettirse de, bu sefer oyunun yapısı o tatmin edici temel deneyimin önüne geçme eğilimindedir.
