Bazı köpeklerin, sadece oyuncaklarının isimlerini ezberlemekle kalmayıp, aynı zamanda görünüşleri benzer olmasa da aynı işlevi gören yeni nesnelere de bu etiketleri genişletebildiği ortaya çıktı. Bu, bilişsel olarak gelişmiş bir yetenek olup, genellikle hayvanlarda uzun süreli yoğun eğitim gerektirir. Ancak yeni bir araştırmada, bu köpekler resmi bir eğitim almadan, sadece sahipleriyle doğal bir şekilde oyun oynayarak oyuncaklarını işlevlerine göre sınıflandırma becerisi geliştirdi.
Bu yetenek, bir çekici ve bir taşı aynı isimle çağırmaya veya bir çocuğun bir kupanın, bardağın veya su bardağının aynı işlevi gördüğü için hepsini "bardak" olarak anlayabilmesine benzetiliyor. Çünkü farklı görünen nesneler aynı işlevi yerine getirebilir. Araştırmacılar, köpeklerin de aynısını yapabildiğini keşfetti.
Köpek davranışları ve bilişi üzerine yıllardır çalışmalar yürüten bilim insanları, daha önceki araştırmalarında köpeklerin işaretleri nasıl yorumladığını incelemişti. Köpekler, bir nesneyi işaret ettiğinizde bu işareti yönlendirme ipucu olarak algılarken, insan bir bebek nesnenin kendisine odaklanma eğiliminde oluyor. Bu durum, köpeklerin görme biçimleri ve düşünme şekillerinin bir kombinasyonundan kaynaklanıyor ve daha zeki köpeklerin nesnelerin görünümüne konumları kadar önem verdiği düşünülüyor. Bu da daha zeki köpeklerin bilgi işleme biçimlerinin insanlara daha çok benzediğini gösteriyor.
Önceki çalışmalar ayrıca, köpeklerin oyuncaklarını ararken görünüşleri ve kokuları gibi temel duyusal özellikleri kaydettiğini ve bu özellikleri hatırladığını göstermişti. Bazı köpekler, "hediyelik kelime öğrenen" (GWL) olarak adlandırılan ve sadece sözel etiketlere dayalı olarak nesneleri ayırt edebilen köpekler de bulunuyor.
Araştırmanın en dikkat çekici bulgusu ise, köpeklerin sevdikleri oyuncakların isimlerini öğrendikten sonra, bu yeteneği oyuncaklarının işlevlerini tanımaya genişletebilmeleri oldu. İnsanlarda, bebekler erken algısal sınıflandırma için kelimelere güvenirken, nesneleri algısal benzerlik yerine işlevlerine göre sınıflandırma yeteneği daha sonraki yaşlarda gelişiyor. Araştırmacılar, bu yeteneği zaten onlarca oyuncak ismini günlük oyunlar yoluyla öğrenme becerisi göstermiş yedi köpeği (altı Border Collie ve bir Blue Heeler) test etti.
Köpeklere ilk olarak, tek bir oyuncak yerine, çekilecek veya getirilecek şekilde kullanılan, ancak görünüşleri farklı olan bir grup oyuncağı "çek" ve "getir" terimleriyle ilişkilendirmeleri öğretildi. Sahipleri her doğru etiketi söylediğinde, köpekler doğru oyuncağı seçmeye yönlendirildi. Köpekler komut üzerine bir "çek" veya "getir" oyuncağını doğru bir şekilde seçebildiklerini gösterdikten sonra, yeni bir genelleme aşamasına geçildi. Bu aşamada, görünüşleri farklı olan yeni oyuncaklar tanıtıldı ve sahipleri bu oyuncaklarla çekme veya getirme oyunları oynayarak etiketleri söylemedi.
Araştırmacılar, "Bu yeni oyuncaklar için hiç isim duymamışlardı, ancak ya çekme ya da getirme oyunu oynamışlardı, bu yüzden köpeklerin hangi oyuncağın hangi oyun için kullanıldığını seçmesi gerekiyordu," dedi. "Bu, doğal bir ortamda, uzun süreli bir eğitim olmadan yapıldı. Sadece sahipleri oyuncaklarla bir hafta boyunca oynadı. Yani bu, doğal bir etkileşim türü.". Son olarak, köpeklerden etiketlenmemiş nesneler arasından bir "çek" veya "getir" oyuncağı seçmeleri istendi.
Sonuçlar şaşırtıcıydı: Köpekler, resmi bir eğitim almamış olmalarına rağmen, tamamen şans eseri beklenen oranlardan daha sık doğru etiketsiz oyuncakları seçebildi. Araştırmacılar, "Köpeklerin nesne etiketlerini gerçekten hızlı öğrendiklerini ve prova yapmadan uzun süre akılda tuttuklarını gösterdik," dedi. "Ve etiketleri algısal benzerliklerin ötesine genişletme şekillerinin, bu etiketlerin köpekler için ne kadar geniş olabileceğine dair bir fikir verdiğini düşünüyorum." Bu öğrenmenin gerçekleştiği kesin mekanizma hala bilinmiyor, ancak sonuçlar, dil ile ilgili becerilerin köpeklerde ve diğer hayvanlarda nasıl işlev görebileceğine dair daha fazla çalışmanın yolunu açıyor.
