Uzun yıllar boyunca, yeni çıkan oyun konsollarını hemen almazdım. Lansmandan birkaç yıl sonrasını beklerdim. Bunun bir nedeni, alacağım yeni konsolun yeterli sayıda oyuna sahip olmasını istememdi. Bir diğer neden ise, hangi konsolun birinci parti özel oyunlar ve üçüncü parti geliştirici desteği açısından neslin 'kazananı' olacağını görmek için beklememin bazen faydalı olmasıydı.
Ancak en büyük sebep, 70'lerdeki Atari VCS'ten başlayıp 2010'lardaki PlayStation 4 ve Xbox One nesline kadar, oyun konsollarının zamanla mutlaka ucuzlayacağına güvenebilmemizdi. Bu fiyat düşüşlerine genellikle iç donanım değişiklikleri ve dış tasarım yenilikleri eşlik ederdi; konsolun daha küçük, daha ince veya başka yönlerden geliştirilmiş versiyonları orijinalinden daha üstün hale gelirdi (gerçi bu süreçte nadiren de olsa daha az kullanılan bir veya iki özellik kaybedilebilirdi).
Ancak bu iki trend de büyük ölçüde durdu. Bulabildiğimiz son kalıcı büyük konsol fiyat düşüşü 2016 yılına ait. PS4 Slim'in piyasaya sürülmesiyle başlangıç fiyatı 349 dolardan 299 dolara inmişti. (Bu, 2017'deki New Nintendo 2DS gibi kırpılmış özelliklere sahip yeni sürümlerin veya 2019'daki tamamen dijital Xbox One'ın lansmanlarını kapsamıyor.) Bu nesilde, birkaç yıl öncesine kadar duyulmamış bir şey gördük: konsol fiyatlarında artış. Buna 2021'de Nintendo Switch'in yeni OLED versiyonu için 50 dolar, 2023'te PlayStation 5'in disk sürücüsüz, daha ince versiyonu için 50 dolarlık fiyat artışı ve geçtiğimiz hafta Xbox Series S ve X'in aynı, geliştirilmemiş versiyonları için 80 ila 100 dolarlık artışlar dahil.
Bu fiyat artışlarının birbirine bağlı birden fazla nedeni var; bazıları doğrudan, bazıları dolaylı: enflasyon, pandemi dönemi tedarik zinciri sıkıntıları, öngörülemeyen ticaret politikaları ve konsol üreticilerinin donanımı zararına satıp oyun satışlarıyla sübvanse etme iş modelinden yavaş yavaş uzaklaşması. Elbette, eski usul hissedar öncelikli kurumsal hırsı da göz ardı etmemek gerek.
