Karayipler'deki Hispaniola adasında keşfedilen fosilleşmiş bir çene kemiği, nesiller boyu antik, yalnız arıların bu kemiğin diş yuvalarında yuva yaptığını ortaya koydu. Bu durum, antik arıların daha önce var olan fosil boşluklarını mesken tuttuğuna dair ilk kanıt niteliğinde.
Paleontologlar, çene kemiğinin bir zamanlar kapibara benzeri bir kemirgen olan Plagiodontia araeum'a ait olduğuna inanıyor. Kemirgenin, muhtemelen bir baykuş tarafından avlanarak mağaraya getirildiği ve çene kemiğinin geride bırakıldığı düşünülüyor.
Zamanla, çene kemiğinin dişleri gevşeyip dağılmış ve kemik ince bir kil çökeltisinin altında yavaşça gömülmüş. Bu diş yuvalarında (dental alveoller), yeni tanımlanan bir tür kazıcı arı olan Osnidum almontei, nesiller boyu sürecek bir yuva kurmuş.
Bu keşif, Florida Doğa Tarihi Müzesi'nde çalışmalarını yürüten paleontolog Lazaro Viñola Lopez'in, bu yuvalardan birinin içindeki alışılmadık derecede pürüzsüz yüzeyi fark etmesiyle mümkün olmuş. Lopez ve meslektaşları, yaptıkları mikro-BT taramalarının, aynı boşluğun nesiller boyunca kullanıldığını gösterdiğini ve bu durumun tekrarlanan kullanım ile yuva sadakatini ima ettiğini belirtiyorlar.
Araştırmacılar, daha sonra kemikler içinde bu arıların yuvalama hücrelerine dair birçok örnek bulmuşlar; hatta bir tembel hayvanın çene kemiği içinde bile yuva keşfedilmiş. Bu bulgular, O. almontei türüne ait iz fosilleri (ihnofosiller) olsalar da, arıların davranışları hakkında ilginç bilgiler sunuyor.
Araştırma ekibi, Osnidum almontei'nin yuva hücrelerinin oldukça fırsatçı olduğunu ve çökeltide bulunan tüm kemik boşluklarını doldurduğunu belirtiyor. Bu yuvaların bolluğu, mağaranın bu yalnız arı türü tarafından uzun bir süre boyunca yuvalanma alanı olarak kullanıldığını gösteriyor.
