Kedilerin neden mırladığına dair uzun süredir devam eden gizem, Japonya'da yapılan yeni bir araştırmayla aydınlanmaya başlıyor. Araştırmacılar, kedi mırlamalarının ve diğer sesli iletişimlerinin ardında yatan potansiyel genleri belirledi.
Evcil kedilerle aramızdaki binlerce yıllık yakın ilişkiye rağmen, mırlamanın tam olarak ne anlama geldiği ve amacı hala tartışmalı bir konu. Büyük kedilerdeki benzer ses titreşimlerinin de mırlama sayılıp sayılmadığı da merak ediliyor.
Japonya'daki bilim insanları, 280 evcil kedinin DNA'sını ve sahipleri tarafından bildirilen davranışlarını analiz etti. Bu analiz sonucunda, kedi mırlaması ve diğer vokalizasyon biçimleriyle bağlantılı bir gen tespit edildi.
Araştırmaya göre, kısa tipte androjen reseptörü genine sahip kedilerin sahipleri tarafından daha fazla mırladığı bildirildi. Ayrıca, bu kısa tip gene sahip erkek kedilerin insanlara karşı daha girişken ve sesli oldukları gözlemlendi.
Androjen reseptörleri temel olarak testosteron hormonunu düzenler. Bu nedenle, genin uzunluğunun testosteronla ilişkili davranışları, dolayısıyla da sesli iletişimi etkilemesi muhtemel görünüyor.
Araştırmacılar, bu geni 11 farklı kedi türünde inceledi ve uzun tipteki genin yalnızca evcil kedilerde bulunduğunu keşfetti. En yakın akrabaları olan balıkçı kedisi ve leopar kedisi gibi türlerde bile genin uzun versiyonu yoktu. Bu bulgu, uzun tip genin evcilleştirme süreci sırasında ortaya çıktığını düşündürüyor.
Daha önceki araştırmalar, safkan kedilerin, genellikle sokakta başlayan melez kedilere göre uzun tip gene sahip olma olasılığının daha yüksek olduğunu göstermişti. Bilim insanları, insanlar tarafından sürekli bakılan kedilerin, hayatta kalmak için sesli iletişime o kadar bağımlı olmayabileceğini, bu durumun da uzun tip genetik varyasyona sahip kedilerin safkan popülasyonunda hayatta kalmasına olanak tanıdığını düşünüyorlar.
Araştırmacılar, bu sonucun, mırlamanın dikkat veya destek arama stratejileriyle uyumlu olduğunu, hem diğer kedilerle hem de insanlarla etkileşim yoluyla hayatta kalmaya fayda sağladığını belirtiyor.
Kedilerin ciddi şekilde yaralandıklarında da mırladığı bilinir, bu da bazı araştırmacıların mırlamanın bir iyileşme mekanizması olabileceğini öne sürmelerine neden olmuştur.
Birkaç yıl önce yapılan başka bir araştırmada, kedilerin ses tellerindeki yumuşak yastıkların, kas kasılması olmadan düşük perdede titreşimler ürettiği ve 25-30 Hz'lik mırlama sesinin bir dereceye kadar otomatik olduğunu bulmuştu.
Bu büyüleyici kedi davranışını yavaş yavaş daha iyi anlamaya başlıyoruz. Araştırmayı yapan ekip, çalışmalarının kediler hakkındaki anlayışımızı derinleştirmeyi ve kedilerle insanlar arasında daha mutlu ilişkiler kurmaya katkı sağlamayı umduklarını ifade ediyor.
