Evrenin en gizemli nesnelerinden olan kara delikler, onları incelemenin zorluğuyla ün yapmışlardır. Işık yaymadıkları için onları çevrelerindeki etkilerine bakarak, uzayın derinliklerinden incelememiz gerekiyor. Ancak bu kozmik devleri daha yakından tanımak için yepyeni bir yol öneriliyor.
Fudan Üniversitesi'nden astrofizikçi Cosimo Bambi, kara delikleri incelemek için tamamen farklı bir yöntem arayışındayken, yakınımızdaki bir kara deliğe yönelik bir yıldızlararası görevin imkansız olmadığını fark ettiğini belirtti. Bu fikir daha önce kimse tarafından ortaya atılmamıştı.
Kara delikler, ışığın bile kaçamayacağı kadar güçlü yerçekimsel alanlara sahiptir. Davranışları hakkında birçok bilgiye sahip olsak da, hala bilinmeyenler çok daha fazladır. Kara deliklerin çekim alanı, genel görelilik kuramını test etmek için evrendeki en ideal yerlerden biridir. Dünya'dan yapılamayan ölçümler ve testler, bir kara deliğin yörüngesinde dönecek bir uzay aracı ile gerçekleştirilebilir.
Bambi'ye göre, kara deliklerin olay ufkundaki yapıları henüz tam olarak anlaşılamamış durumda. Genel görelilik bu bölge için tahminlerde bulunsa da, bu tahminlerin bazılarının hatalı olabileceği düşünülüyor. Bu nedenle kara delikler, genel görelilikten sapmaların olabileceği yerler olarak ideal laboratuvarlar sunmaktadır.
Bambi'nin teklifi, bu tür bir görev için öncelikle iki büyük engelin aşılması gerektiğini vurguluyor: Uygun bir hedef kara deliğin belirlenmesi ve gerekli teknolojinin geliştirilmesi. Elbette bu, uzun vadeli bir planlamadır. Mevcut teknolojimiz henüz bu tür bir görev için yeterli değildir ve kat edilecek mesafeler, on yıllarca sürecek bir yolculuk anlamına gelecektir.
Uygun bir kara deliğin bulunması en büyük engeldir. Şu anda bilinen en yakın kara delik yaklaşık 1.565 ışık yılı uzaktadır ki bu oldukça fazladır. Ancak, çok daha yakınlarda başka kara delikler de bulunabilir. Kara delikler hareketsiz olduklarında tespit edilmeleri zordur, ancak gökbilimciler kütleçekimsel alanlarının uzay-zamanı nasıl büktüğünü gözlemleyerek onları bulma konusunda giderek daha başarılı hale geliyorlar. Önümüzdeki on yıl içinde yakınımızda bir kara delik bulmak imkansız değil.
Bambi, güneş sistemimize 20-25 ışık yılı mesafede bir kara delik bulunması halinde bu tür bir görevin teknolojisinin geliştirilebileceğini ifade ediyor. Eğer kara delik 40-50 ışık yılı mesafede olursa teknolojik gereksinimler daha da zorlaşır. Bambi'ye göre 40-50 ışık yılından daha uzaktaki kara delikler için bu tür bir görevden vazgeçilmesi gerekebilir.
Bir sonraki adım ise oraya nasıl ulaşılacağıdır. Bu, ışık hızının üçte birine kadar hız yapabilen bir uzay aracı gerektirecektir. Görev, başlangıçta Dünya tabanlı lazerlerle güçlendirilecek, ardından varış noktasına doğru ilerlerken güneş veya yıldız gücüyle devam edecektir. Bu da yaklaşık 70 yıllık bir yolculuk anlamına gelir.
Bambi, en iyi seçeneğin kara deliğin etrafında yörüngede dönen iki veya daha fazla sondanın olacağını düşünüyor. Sondalar kara deliğe mümkün olduğunca yaklaştıktan sonra, bir ana gemi ve birçok küçük sondadan oluşmalıdır. Bu sondalar birbirleriyle elektromanyetik sinyaller aracılığıyla iletişim kurabilirlerse, kara delik etrafındaki kesin yörüngeleri ve elektromanyetik sinyallerin bu alanda nasıl yayıldığı belirlenebilir.
Sondadan gönderilen veriler, ışık hızında Dünya'ya ulaşacaktır. 20 ışık yılı mesafede bu, verilerin gelmesi için ek 20 yıl daha anlamına gelir ve toplam görev süresi yaklaşık bir yüzyıl civarında olacaktır. Bu uzun bir süre olsa da, yakın bir kara delik bulunmadan bile bu tür bir görevin planlaması yapılmalıdır çünkü bu büyük bir organizasyon gerektirir.
Bambi, bu görevin sonucunda genel görelilikten sapmalar gözlemlemeyi ve genel göreliliğin ötesine geçen bir teori geliştirmek için ipuçları bulmayı umduğunu belirtiyor. Bambi, bu fikrin bilim kurguya yakın görünse de, geçmişte yerçekimsel dalgaların tespit edilemeyeceği düşünülürken bugün artık tespit edildiğini, kara deliklerin gölgelerinin gözlemlenemeyeceği sanılırken artık bu deliklerin görüntülerinin elimizde olduğunu hatırlatıyor.
Bu öneri, bilimsel dergi iScience'da yayımlandı.
