Gök bilimciler, uzak bir bebek yıldızın etrafında yaşamın temel yapı taşlarını oluşturan moleküllerin döngü halinde bulunduğunu keşfetti. Bu bulgu, evrendeki yaşamın hammaddelerinin daha önce düşünülenden çok daha yaygın olabileceğini gösteriyor.
Dünya'dan 1300 ışık yılı uzakta, Orion takımyıldızında bulunan V883 Orionis adlı genç yıldızın çevresinde tespit edilen bu materyaller, DNA ve RNA'nın yapı taşlarına öncülük eden etilen glikol ve glikolnitril gibi 17 karmaşık organik molekülü içeriyor.
Bu keşif, yaşamın kimyasal öncülerinin ne kadar yaygın olduğunu yeniden düşünmemize neden olabilir. Benzer bileşikler uzayda başka yerlerde de bulunmuş olsa da, gök bilimciler daha önce bu maddelerin çoğunun yıldızların şiddetli oluşum süreçleri sırasında yok olacağını ve yaşamın tohumlarının yalnızca nadir gezegen sistemlerinde dağıldığını varsayıyorlardı.
Ancak, elde edilen sonuçlar bunun tam tersinin doğru olabileceğini gösteriyor. Yapılan araştırmalar, yıldız oluşum disklerinin önceki aşamalardan karmaşık moleküller miras aldığını ve bu karmaşık molekül oluşumunun disk aşamasında da devam edebileceğini öne sürüyor.
Bilim insanları uzun süredir yaşamın kökenleri için temel olan kimyasalları uzayda takip ediyor. Bugüne kadar bu arayış, kuyrukluyıldızlar, asteroitler ve yıldızlararası uzayın gaz ve tozunda öncü moleküller buldu.
Yıldızlar, gaz ve toz bulutlarında başlar; bu bulutlar yavaşça çökerek ısınır ve zamanla gezegenlerin, asteroitlerin ve kuyrukluyıldızların oluştuğu genç yıldız disklerini meydana getirir. Ancak bu süreç, şoklanmış gaz çıkışlarının ve yoğun yıldız radyasyonunun, karmaşık organik moleküllere yol açan kimyasal zenginleşmeyi bozabilecek kadar enerji ürettiği şiddetli bir süreçtir.
Bilim insanları daha önce böyle düşünse de, Şili'nin kuzeyinde bulunan Atacama Büyük Milimetrik/altmilimetrik Radyo Teleskopları Dizisi (ALMA) kullanılarak yapılan yeni çalışma, V883 Orionis'in protoplaneter diski içindeki bir grup organik molekülden gelen emisyon çizgilerini tespit etti. Bu genç yıldız, çekirdeğindeki nükleer füzyonu hala körüklüyor ve bu da güçlü radyasyon patlamalarına neden oluyor.
Bu patlamalar, etraflarındaki diski, normalde buzlu ortamlara kadar ısıtacak kadar güçlü ve tespit edilen kimyasalları serbest bırakıyor. Bu da, bu organik bileşiklerin yok edilmesi yerine, yıldızın büyümesinin onları genellikle oluştuğu buzlu yüzeylerden ayırabileceği anlamına geliyor. Bu durum, yıldızlararası bulutlar ile tam gelişmiş gezegen sistemleri arasında doğrudan bir kimyasal zenginleşme ve artan karmaşıklık çizgisine işaret ediyor.
Sonuçlar heyecan verici olsa da, bilim insanları bu bulguların henüz kesinleşmediği konusunda uyarıyor. Araştırmacılar, tespitlerini doğrulamak ve bu bileşiklerin ev sahibi yıldızları büyüdükçe ne kadar iyi dayandıklarını daha yakından incelemek için daha yüksek çözünürlüklü verilere ihtiyaç duyuyorlar. Hatta daha gelişmiş molekülleri bulmak için elektromanyetik spektrumun diğer bölgelerine de bakmak gerekebilir. Kim bilir daha neler keşfedebiliriz?
