Bilgisayar dünyasının geçmişine duyulan ilgi, günümüzde hiç olmadığı kadar artmış durumda. Birçok teknoloji meraklısı, eski dönemlerin sade ve anlaşılır oyunlarını ve donanımlarını yeniden deneyimliyor. Eski donanımlara ulaşmak giderek zorlaşırken, bu parçaların biraz ilgi ve bakıma ihtiyacı olabiliyor. İşte tam da bu noktada, bir donanım meraklısı, bilgisayar tarihindeki önemli parçalardan biri olan Sound Blaster 2.0 kartını onararak bu efsaneyi yeniden canlandırdı.
Sound Blaster 2.0, adını taşıyan kartın ikinci versiyonuydu. Bu kart, AdLib uyumlu FM sentezleyici müzik yeteneğini, gerçek örneklenmiş ses çıkışıyla birleştirerek, dönemin oyunları ve multimedya deneyimleri için devrim niteliğinde bir ses kalitesi sunuyordu. Aslında iki kartı tek bir çatı altında topluyordu; hatta opsiyonel Creative Music System uyumluluk genişletme çiplerini de hesaba katarsak üç kartı diyebiliriz.
Onarım için alınan kart, oldukça iyi durumdaydı. Sadece bir entegre (IC) çip eksikti: Intel 8051 mikrodenetleyicisine dayalı bir Atmel MCU. Bu tür çipler genellikle kolayca bulunabiliyordu. Kartın ana çipleri olan Creative CT1336A DSP ve Yamaha YM3812 ile diğer elektronik bileşenler ise sapasağlamdı.
Kartı onarım öncesinde test eden meraklı, FM sentezi için kartın sorunsuz çalıştığını ancak dijital ses denemelerinin beklendiği gibi başarısız olduğunu tespit etti. Eksik çipe sahip olmadığı için, farklı firmware'lere sahip iki versiyonunu başka bir kaynaktan temin etti. Tamir edilen kartın, 1994 yılında piyasaya sürülen Sound Blaster 2.0'ın son ve en gelişmiş versiyonu olan CT1350B olduğu belirtiliyor.
Kartın tersine mühendislikle hazırlanmış şemasını bulan meraklı, eksik çipi takma işlemine girişti. Bu süreçte, kırık bir izi ve eksik bir lehim noktasını da düzeltti. Bu adımlar, deneyimli bir elektronikçi için küçük teferruatlardı. İşlem, detaylı bir şekilde videoya da aktarıldı ve adeta bir elektronik tamir ASMR deneyimi sundu. Son olarak, 3D baskı ile hazırlanan bir giriş/çıkış braketi de eklendiğinde, kart hem AdLib FM parçalarını hem de dijital tracker müziklerini sekiz bit kalitesinde çalabilir hale geldi.
Sound Blaster 2.0, önceki versiyonuna göre 44.1 KHz mono ses oynatma (mütevazı 8 bit kalitesinde ve yüksek bir gürültü tabanıyla) sunmasının yanı sıra, en önemlisi DMA (Direct Memory Access) yeteneğini de beraberinde getiriyordu. Bu özellik yaygınlaşmadan önce, bilgisayarın işlemcisi, sesi bellekten ses kartına manuel olarak aktarmak zorundaydı. Bu durum, özellikle oyunlarda ciddi bir performans düşüşüne neden oluyordu.
Her oyun bu özelliği desteklemese de, destekleyen oyunlarda hem net, gerçekçi sesin hem de akıcı kare hızlarının tadını çıkarmak mümkündü. Zamanla DMA standart hale geldikçe, oyunlar dijital ses formatına geçmeye başladı ve bu durum, PC dünyasında 'Bilgisayarlar bunu da yapabiliyor muymuş' gibi şaşkınlıklar yarattı.
Sound Blaster serisi, yalnızca FM ses sunan AdLib ile uyumlu olduğu ve aynı anda dijital ses yeteneğini de sağladığı için PC sesleri için standart haline geldi. Çoğu oyun, müzik çalımı için kartın FM bölümünü kullanırken, ses efektleri için DSP'yi tercih ediyordu.
MIDI tabanlı Roland MT-32, inanılmaz derecede gerçekçi müzikler sunuyordu, ancak dijital oynatma desteği yoktu ve oldukça pahalı bir parçaydı.
Sound Blaster 2.0 kartı, birçok bilgisayar kullanıcısının ilk PC ses kartı olarak özel bir yere sahip. Bu kart sayesinde Doom, Pinball Dreams gibi oyunlar oynandı ve Fast Tracker, Scream Tracker gibi yazılımlarla amatör müzik kariyerlerinin temelleri atıldı.
