Dünyanın en elit sporcuları bile insan doğasının sınırlarını aşamıyor. Yeni yapılan bir araştırmaya göre, sporcunun kondisyonu veya antrenman seviyesi ne olursa olsun, insan vücudunun belirli bir limiti var: Dinlenme halindeki metabolizma hızının 2.5 katından fazlasını uzun süreler boyunca yakamıyor.
Bu oranın üzerine çıkmak imkansız olmasa da, oldukça nadir görülen bir durum. Daha önceki çalışmalar da insan dayanıklılığında benzer bir 'metabolik tavan' olduğunu göstermişti. Ancak bu yeni araştırma, kalori yakımını ölçmek için altın standart bir yöntemi kullanmış ve önceki çalışmalara göre iki kat daha fazla sporcu ile gerçekleştirilmiş.
Analiz, koşucu, bisikletçi ve triatlet gibi 14 dünya standartlarında, oldukça antrenmanlı sporcuyu kapsıyor. Katılımcıların büyük çoğunluğu 30-44 yaş aralığında olup, sadece ikisi kadındı.
Sporcuların her antrenman ve yarış sırasında ne kadar kalori yaktığını belirlemek için toplam enerji harcamaları hesaplandı. Katılımcılara, idrarlarında ölçülebilen ve egzersiz sırasında harcanan enerjiyi tahmin etmek için kullanılan iki metabolik izleyici içeren bir su verildi. Bu denklem kullanılarak, sporcuların 52 hafta boyunca maksimum 'metabolik kapasiteleri' tahmin edildi.
Ortalama olarak, bu araştırmadaki sporcuların çoğu günde 4.000 kaloriden fazla yakmıyordu. Bu, dinlenme metabolizma hızlarının yaklaşık 2.4 katına denk geliyor.
Sporcular, kısa süreliğine bu oranı aşabiliyordu. Ölçülen en yüksek metabolik kapasite, sporcunun temel metabolizma hızının 7 katından fazlaydı. Bu, neredeyse 24 saat süren bir Appalachian Trail koşusu sırasında ölçülmüştü. Bazı ultramaratoncular da çok günlük yarışlarda temel metabolizma hızlarının 4 katından fazla harcama yapmıştı.
Ancak, bir yıl boyunca ortalamaya bakıldığında, bu enerji patlamaları kısa süreliydi. İnsan vücudu zaman zaman bazal metabolizma hızının 2.4 katından fazlasını yakabilse de, yaklaşık 30 haftalık antrenman ve yarışların ardından bu ortalama tavanı aşmak pek olası değil.
Çalışmada, 30 haftadan sonra bu öngörülen metabolik tavana yalnızca dört sporcu ulaştı. Ancak bu sporcular bir istisnaydı ve aradaki fark küçüktü. Metabolik kapasiteleri, dinlenme oranlarının yaklaşık 2.7 katıydı.
Araştırmacılar, sonuç olarak, 'Bu çalışmadaki sporcular, öngörülen metabolik tavana anlamlı ölçüde yaklaşamadı' sonucuna vardı. Dünya rekoru kıran ultra dayanıklılık koşu performansları, olağanüstü durumlarda çok daha yüksek harcamaların mümkün olabileceğini gösteriyor.
Ancak, daha fazla sayıda elit sporcudan elde edilen doğrudan ölçümler olmadan, insan dayanıklılığının sınırları en iyi ihtimalle belirsizliğini koruyor.
Artan kanıtlar, insan dayanıklılığının uç noktalarında sert bir limit olduğunu gösteriyor, ancak gelecekte bir sporcunun bu durumu yanlışlayıp bunu kanıtlaması olasılığı her zaman mevcut.
Araştırma, Current Biology dergisinde yayımlandı.
