Fransa'nın Dijon kentinde bulunan Saint-Philibert Kilisesi'nde yapılan bir restorasyon çalışması sırasında, arkeologlar hiç beklenmedik ve yüzyıllardır gizli kalmış tarihi katmanlara ulaştılar. 12. yüzyıldan kalma bu kilise, şehirdeki 'Romani tarzında' inşa edilen tek yapı olma özelliğini taşıyor.
Fransız Devrimi'nden sonra kullanım dışı kalan yapı, 20. yüzyılın ortalarında bir dönem tuz deposu olarak kullanılmış. Bu durum, kilisenin taş yapısına ciddi zararlar vermiş. 1974 yılında yapılan ve başarısızlıkla sonuçlanan bir restorasyon girişiminde ise, ısıtmalı beton bir zemin döşenmiş. Bu zemin, yapıdaki su ve tuzun daha da yukarı çekilmesine neden olarak taşların çatlamasına yol açmış.
Yakın zamanda bu sorunlu beton zemin kaldırıldı ve yeni bir restorasyon çalışması başlatıldı. Bu çalışmalar sırasında, zeminin altında uzun süredir unutulmuş bir merdivene rastlandı. Bu merdiven, en az 400 yıldır mühürlü kalmış bir mezar odasına çıkıyordu.
Arkeologlar, muhtemelen 15. ila 16. yüzyıllara ait olduğunu düşündükleri bu mahzenin, onlarca kişinin son durağı olduğunu belirledi. Odada hem çocuk hem de yetişkinlere ait cesetler tabutlarda bulunuyor. Yapılan incelemelerde, sonradan gömülenlere yer açmak için daha önceki bireylerin kemiklerinin yana itildiği görüldü. Bu durum, mahzenin uzun bir süre aktif olarak kullanıldığını gösteriyor.
Mezar odasında bulunan bireylerin, salgın veya kıtlık gibi felaket bir olayın kurbanları olabileceği düşünülüyor. Kazı çalışmaları daha da derinleştiğinde, 11. ila 13. yüzyıllara ait lahit mezarlar ve hatta 6. yüzyıla kadar uzanan sarkofajlar da ortaya çıkarıldı. Üç metre derinliğe kadar inilmesi planlanan kazı alanı, Geç Antik Çağ'dan modern döneme kadar farklı tarihi katmanlardan kalıntılar sunuyor.
