Askeri bir tünelin derinliklerinden, donmuş toprakların içinden binlerce yıl uyuyan canlılar uyandırıldı. Alaska'nın buzlarla kaplı topraklarından çıkarılan bazı mikroplar, tam 40.000 yıl boyunca bu derin dondurucuda mahsur kalmış.
Araştırmacılar, bu mikropların kesinlikle ölü örnekler olmadığını belirtiyor. Hala canlı organizmalar barındırabildiklerini ve organik maddeyi parçalayarak karbondioksit olarak salabildiklerini ifade ediyorlar.
Bu uyanış, küresel ısınmanın etkileriyle birlikte daha da önem kazanıyor. Fosil yakıt kullanımının artmasıyla ısınan dünyada, Kuzey Yarımküre'nin kara kütlesinin neredeyse dörtte birini kaplayan Arktik permafrostu (donmuş toprak, buz ve kaya katmanları) eriyor. Bu erime, içindeki sera gazlarını serbest bırakıyor.
Bu katmanlar çözülürken, tıpkı araştırmacıların örneklerinde bulunanlar gibi birçok mikroskobik canlı yeniden hayata dönüyor. Yeni bir iştahla çevrelerindeki çürüyen organik maddeleri tüketmeye başlıyorlar. Bu durum, atmosferdeki metan ve karbondioksit salımını artırarak iklim değişikliğine daha fazla katkıda bulunuyor.
Araştırmacılar, bu donmuş toprakların çözülmesinin bölge ekolojisi ve iklim değişikliğinin hızı üzerindeki etkisinin, iklim tepkilerindeki en büyük bilinmezlerden biri olduğunu dile getiriyorlar.
Elde edilen donmuş örnekler, ABD Ordusu Mühendisler Birliği'nin 100 metreden fazla derinliğe inen ilginç Permafrost Tüneli Araştırma Tesisi'nden toplandı. Laboratuvarda, iklim değişikliği altındaki bir Alaska yazı simüle edilerek mikroskobik yaşam, 3.8°C ve 12.2°C gibi düşük sıcaklıklarda inkübe edildi.
Başlangıçta yavaş büyüyen mikroplar, altı ay sonra hızla faaliyete geçti. Bu durum, permafrostun çözülmesini takip eden ısı dönemlerinden sonra, mikropların önemli düzeyde sera gazı salmaya başlamadan önce bir gecikme olabileceğini gösteriyor. Ayrıca, daha uzun ve sıcak Arktik yazlarının, insan ve mikrop arasındaki tehlikeli bir emisyon geri besleme döngüsü riskini artırdığını da ortaya koyuyor.
Araştırmacılar, tek bir sıcak günün değil, sıcaklıkların sonbahar ve ilkbahara kadar uzandığı daha uzun yaz mevsimlerinin daha önemli olduğunu vurguluyor. Bu bulgular, özellikle daha derin ve daha eski permafrost katmanlarına doğru çözülme ilerledikçe, mikropların ısınan Arktik'e nasıl katkıda bulunacağını tahmin etmek açısından büyük önem taşıyor.
Araştırma, Geophysical Research: Biogeosciences dergisinde yayımlandı.
