Geçtiğimiz yılın en iyi 20 oyununu belirlerken, özellikle Civilization 7, Avowed, Doom: The Dark Ages ve Grand Theft Auto 6 gibi büyük franchise oyunlarına olan beklentimizi vurgulamıştık. Bu oyunlardan biri 2026'ya ertelenmiş olsa da, diğer üçü beklendiği gibi bu yılın listesinde yerini aldı. Bu liste, yüksek bütçeli yapımlardan uzun süredir geliştirilen bağımsız oyunlara kadar birçok heyecan verici devam oyununu ve beklenmedik sürprizleri içeriyor.
Ancak 2025'te benim için gerçekten öne çıkan oyunlar, adeta hiç beklenmedik bir anda ortaya çıkanlardı. Bunlar arasında kategorize edilmesi zor roguelike bulmaca oyunlarından, zorlu bir dağ tırmanışı simülasyonuna, yılların en iyi Geometry Wars klonundan ve mini oyunlar aracılığıyla ergenliğin zorluklarına dokunaklı bir bakış sunan yapımlara kadar geniş bir yelpaze bulunuyor.
2026'ya baktığımızda, oyun dünyasının hazırladığı birçok büyük bütçeli proje daha var (başta ertelenen Grand Theft Auto VI olmak üzere). Ancak gelecek yıl bu yılki gibi geçerse, hiç kimsenin beklemediği ve aniden yeni klasiklere dönüşen pek çok oyunla karşılaşmayı umabiliriz.
Assassin’s Creed Shadows
Ubisoft Quebec; Windows, macOS, PS5, Xbox Series X|S, Switch 2, iPad
Gençken, oynadığım neredeyse her oyunun beni daha önce görmediğim bir şeyle şaşırtmasını ister ve beklerdim. 90'larda bu beklentiyi karşılamak daha kolaydı, zira hem oyun tasarımı hem de teknoloji inanılmaz bir hızla ilerliyordu.
Şimdi, 40'lı yaşlarında hala oyun oynayan biri olarak, bunun gerçekleşmesine seviniyorum ama artık beklemiyorum. Günümüzde giderek artan bir şekilde, bir tür "konfor yemeği" görevi gören oyunları takdir ediyorum ve bazı oyunların orijinalliği kadar tanıdıklığına da değer veriyorum.
Assassin’s Creed Shadows da tam olarak bu noktada devreye giriyor (ilk çıktığında yazdığım gibi). Bilindik bir formülü takip ediyor, ancak bu formülün oldukça cilalanmış bir versiyonu. Dünyası görkemli ve kaçış sunuyor, ses ve grafik sunumu sürükleyici ve birçok farklı oyun tarzına ve beceri seviyesine yer açıyor.
Eğer iyi bir zaman geçirme fikriniz "harika bir savaşçı ol ama çok fazla düşünme" ise, Shadows, Assassin’s Creed serisinin uzun tarihinde en iyilerden biri. Hiçbir tekerleği yeniden icat etmiyor, ancak neredeyse yirmi yıllık Assassin’s Creed serisinin ardından, buna gerçekten ihtiyacı yok; yeni ortam ve hikaye onu diğerlerinden ayırmaya yetiyor, oynanış ise tanıdık kalıyor.
Avowed
Obsidian Entertainment; Windows, Xbox Series X|S
Bu yıl beni en çok "nefret edildiğimi" hissettiren oyun Avowed oldu. Uzak Aedryan imparatorluğunun bir elçisi olarak, Avowed'daki rolünüz temelde, Yaşayan Topraklar'ın vahşi ve yarı sömürgeleştirilmiş dünyasında karşılaştığınız neredeyse herkes tarafından açıkça veya üstü kapalı bir şekilde sevilmemek. Vatandaşların düşük seviyeli nefret ve güvensizlik uğultusu, oyunda yaptığınız her şeyi kaplıyor ve bu, genellikle kahramanların dünyayı yok eden kötülüğe karşı savaştığı ahlaki kesinliğin karakterize ettiği bir tür için rahatsız edici bir duygu.
Rol yapma bir kenara, Avowed, heyecan verici anlık konumsal manevralar ve büyülerin, menzilli silahların ve güçlü yakın dövüş saldırılarının dengelenmesiyle karakterize edilen güçlü aksiyon dolu dövüş sistemiyle destekleniyor. Oyunun görev sistemi de oyuncuların bu dövüş zorluğunu kendi başlarına dengelemelerine olanak tanıyor; eğer bir hedef menünüzde üç kurukafa sembolüyle listelenmişse, biraz seviye atlayana kadar onu ertelemek en iyisi.
Ruhlarla konuşabilme "tanrısal" statünüz etrafındaki mistik ve anlamsız alt konuyu alabilir veya bırakabilirim. Bunun dışında, nefret edilerek hiç bu kadar eğlenmemiştim.
Baby Steps
Gabe Cuzzillo, Maxi Boch, Bennett Foddy; Windows, PS5
“Yürüyüş simülatörü” terimi, bir oyunda sadece etrafta dolaşmaktan ve etrafa bakmaktan ibaret olduğunu belirtmek için bazı oyun eleştirisi çevrelerinde alaycı bir terim olarak kullanılır. Baby Steps teknik olarak bu “yürüyüş simülatörü” modeline girse de, onu bu şekilde sınıflandırmak bu inanılmaz derecede yenilikçi oyuna haksızlık olur.
Yürüyüşün kendisiyle başlar; ayakta kalmak için her iki omuz düğmesinin ve her iki analog çubuğun titiz ve ritmik manipülasyonunu gerektirir. Bu, Super Mario 64 değil. Ama sadece birkaç kısa adım atma mücadelesi olarak başlayan şey, tıpkı gerçek hayatta yürümeyi öğrenmek gibi, hızla neredeyse alışkanlık haline gelir.
Oyun daha sonra ayaklarınıza yeni zorluklar atmaya başlar. Kaygan yüzeyler. Küçük basamakları olan dar merdivenler. Saçma derecede işe yaramaz, sarkan üst vücudunuzu engelleyen çıkıntılar. Oyunun amansız dağı, tek bir yanlış adımın büyük ilerleme parçalarını mahvedebileceği şekilde tasarlanmıştır, bu da Getting Over It with Bennett Foddy'nin gururlu geleneğini sürdürür.
Tüm bunlar gereksiz derecede acımasız ve sinir bozucu gelse de, inanın bana, sona kadar devam etmek buna değer. Birincisi, en son görünüşte imkansız duvarı nihayet geçtiğinizde hissettiğiniz başarı duygusu ve ikincisi de erkeklik, azim ve toplumun kendisi fikirleriyle doğrudan ve etkili bir şekilde ilgilenen kesinlikle çılgın bir hikayeyi deneyimlemek. Son adımı atmaktan bu kadar memnun olacağınız hiç olmadı.
Ball x Pit
Kenny Sun; Windows, MacOS, PS5, Xbox Series X|S, Switch, Switch 2
Bir topu bir bloğa sektirme fikri, antik Breakout'taki temel versiyonundan Holedown'daki sayılarla dolu açılara kadar, tüm oyunlardaki en denenmiş ve en doğru fikirlerden biridir. Ancak belki de hiçbir oyun bu temel konsepti Ball x Pit kadar bağımlılık yapıcı hale getirmemiştir.
Burada, tuğla kırma türü, neredeyse aynı derecede köklü bir shoot-em-up ile birleşiyor; toplar silahlarınız olarak hizmet ediyor ve bloklar yavaş ama amansız bir şekilde ekranın üstünden altına doğru ilerleyen düşmanlar olarak yer alıyor. O blokları zamanında yok etmenin anahtarı, yeni toplarınızın büyüyen cephaneliğini, hasar verme etkilerini en üst düzeye çıkaracak doğru açılarla sektirmek ve onları tekrar yakalamak, böylece daha hızlı bir şekilde bir kez daha fırlatabilmektir.
Önceki birçok roguelike gibi, Ball x Pit de bağımlılık döngüsünün temelini rastgeleleştirmeden yararlanıyor; seviye atladıkça geniş bir yeni yetenek ve top tabanlı saldırı seçeneği arasından seçim yapmanıza olanak tanıyor. Ancak Ball x Pit, bu topları, tam olarak ortaya çıkarmak ve etkili bir şekilde birleştirmek için düzinelerce oynanış gerektiren benzersiz kombinasyonlara füzyonlamak ve birleştirmek konusunda çoğu oyundan daha ileri gidiyor.
Kendi şehir kurma mini oyunu etrafında dönen "sekme topları" ile derin bir yarı kalıcı yükseltme sistemi ve yavaş yavaş kilidini açacağınız daha zorlu ayarlar ve düşmanların derin bir yelpazesini ekleyin, basit öncülün size sunacağından çok daha uzun sürecek bağımlılık yapıcı bir çekiciliğe sahip bir oyun elde edersiniz.
Blue Prince
Dogubomb; Windows, MacOS, PS5, Xbox Series X|S
Genellikle bu tür bir liste hazırlarken, yeni başlayanlara ne olduğunu açıklamak için bir başlığı mevcut bir oyun veya türle karşılaştırabilirsiniz. Blue Prince ile bu neredeyse imkansızdır; oyun, daha önce görülmemiş oyunlara kolayca kıyaslanmayı reddeden birçok kavramı birleştirir.
Temel olarak, Blue Prince, keşfederken inşa ettiğiniz bir evin gizemlerini çözmekle ilgilidir; her yeni kapıyı açtığınızda üç seçenek arasından bir sonraki odayı seçersiniz. İlk hedefiniz, eğer bir hedef diyebilirsek, 45 odalık ızgarada bir yerde var olduğu anlaşılan gizemli "Oda 46"yi keşfetmek ve ona erişmektir. Ve inşa ettiğiniz ev planı her oyun günü sıfırlansa da, bu odaları keşfetmekten elde ettiğiniz bilgi sizinle kalır, böylece malikaneyi tekrar tekrar yeniden inşa ederken çeşitli bulmacalar ve gizemler üzerinde aşamalı ilerleme kaydetmenize olanak tanır.
Birkaç basit ve nispeten basit bulmaca olarak başlayan şey, hızla kırılgan bir şekilde karmaşık bir muamma kümesine dönüşür; bu, kağıt parçaları, oyun içi kitaplar, envanter öğeleri, etkileşimli makineler ve tesadüfi arka plan öğeleri aracılığıyla yavaşça ortaya çıkar. Konağın daha karmaşık gizemlerini çözmek, dikkatli gözlem ve genellikle, dışarıdan anlaşılmaz görünen ayrıntılı notlarla dolu gerçek bir çılgın bilim insanı not defterini doldurmayı gerektirir. Tüm bunların yanı sıra, gerekli ilerlemeyi kaydetmek için doğru odaları bulmak amacıyla her günün sınırlı kaynaklarını ve şans eseri oda seçimini yönetmeniz gerekir.
O efsanevi Oda 46'ya ulaşmak, Blue Prince'in jeneriklerini döndürmek için yeterlidir ve kendi başına ilgi çekici bir bulmaca macerası olarak hizmet eder. Ancak tüm bu süreç, siyasi entrika ve casusluk hakkında şaşırtıcı derecede derin bir hikaye oluştururken, en deneyimli bulmaca çözücülerine bile kafa karıştıracak bilmecelerle dolu devasa bir oyun sonu için yalnızca bir eğitim olarak kabul edilebilir.
Gerçekten de, bu aşırı geç oyun bulmacalarından bazıları kendi iyiliği için fazla şifreli olabilir ve birçok oyuncuyu hızlı bir şekilde bir kılavuz veya wiki aramaya gönderecektir. Ancak iki kez oynayarak 100 saatten fazla oynadıktan sonra bile, Blue Prince'in sunduğu her şeyi keşfetmeye hala devam ettiğime eminim.
Civilization VII
Firaxis; Windows, MacOS, Linux, PS4/5, Xbox One/Series X|S, Switch 2
Bu tartışmalı olacak: Civilization VII'yi seviyorum.
Civilization VII biraz karmaşık bir şekilde piyasaya sürüldü. Hatalar ve kullanıcı arayüzü eksiklikleri boldu. Çoğu (ancak hepsi değil) bu sorunlar o zamandan beri giderildi, ancak bu durumun zor bir seçim olmasının ana nedeni bu değil.
Civilization serisinin arkasındaki stüdyo Firaxis, uzun zamandır seri için bir "33/33/33" yaklaşımı izlediklerini söylüyor; yani oyunun %33'ü tanıdık sistemler, %33'ü tanıdık sistemlerin yeniden düzenlenmesi veya iyileştirilmesi ve %33'ü tamamen yeni sistemler olmalı.
Civilization VII'nin eleştirmenleri, Firaxis'in son %33'ü aşırı vurgulayarak bu 33/33/33 kuralını çiğnediğini, özellikle de Humankind gibi diğer oyunların 4X türündeki yeniliklerini kovaladığını söylüyor. Buna katılmıyorum ama aynı zamanda memnuniyetle karşılıyorum.
Firaxis ekibine, serideki uzun süredir devam eden tasarım sorunlarından bazılarını dahiyane bir şekilde çözdükleri için kredi verilmelidir; örneğin yeni çağ geçişlerini kullanarak aşırı büyüme eğilimini sınırlamak ve oyunun başındaki kadar eğlenceli olmayan sistemleri ortadan kaldırmak. Kendi şartlarında yargılandığında, Civilization VII, bu yıl 100 saatten fazla oynadığım derin, bağımlılık yapan ve eğlenceli bir strateji oyunudur.
En sevdiğim Civ oyunu hala Civilization IV, ancak o oyun hala modern sistemlerde iyi çalışıyor, kutudan çıktığı haliyle sonsuz tekrar oynanabilirliğe sahip ve sağlam mod desteğine sahip. Ben bu özel franchise'dan sadece daha fazlasını istemiyordum; bana göre VII, sabit diskimde diğerleriyle birlikte var oluyor - aynı fikrin çok farklı lezzetleri.
CloverPit
Panik Arcade; Windows, Xbox Series X|S
CloverPit takıntımın bende neleri ifade ettiği hakkında ne düşündüğümden emin değilim. Geçen yıl Balatro'ya derinlemesine daldığımda, hangi jokerleri alıp satacağıma, desteme hangi kartları ekleyip çıkaracağıma ve hangi kartları tutacağıma dair bir beceri seviyesi olduğuna en azından kendimi kandırabilirdim. Sonuçta, diğer her Balatro oyuncusu gibi rastgele sayı üretiminin tanrılarına bağlıydım.
CloverPit, Balatro'nun video poker benzeri sistemlerini sürekli çekmek zorunda olduğunuz "aptal" bir slot makinesiyle değiştirerek şansa boyun eğmeyi daha belirgin hale getiriyor. Elbette hala yapılması gereken kararlar var, çoğunlukla odanın diğer tarafındaki bir otomat makinesinden hangi şanslı tılsımları satın aldığınızla ilgili. Ve bu slot makinesi çekimlerinden en yüksek beklenen değeri elde etmek için şanslı tılsım sinerjilerini öğrenmek ve sömürmekle ilgili bazı beceriler de var.
Bu temel stratejileri anladıktan sonra, CloverPit çoğunlukla dükkanda doğru öğelerin doğru sırayla görünmesini bekleyerek tekrar çekme serilerine dönüşüyor. Neyse ki, oyun, PS1 tarzı ürkütücü korku sunumuyla, sadece para biriktirmekten daha derin bir şeyin oyunun gerçek son hedefi olabileceğini ima eden yeni öğeler ve yetenekler yavaşça ortaya çıkararak birçok esrarengiz sırrı gizliyor.
Sonuçta sadece süslü bir slot makinesi simülatörü olan şeye düzinelerce saat harcamamı sağlayan bu ürkütücü hava ve yavaşça ortaya çıkan sırlar. Tanrı bana yardım etsin.
Consume Me
Jenny Jiao Hsia, AP Thomson; Windows, MacOS
Jenny, ders başarısı, ev işleri, aşırı korumacı bir anne, romantik karmaşalar ve sağlıklı bir vücut imajı arasında denge kurmaya çalışan tipik bir banliyö Asyalı-Amerikalı gençtir. Klise bir genç romanının öncülü gibi görünen şey, aslında sadece bir mini oyun koleksiyonu gibi görünen sürükleyici bir etkileşimli anlatıyı hazırlamak için hizmet ediyor.
Consume Me, Jenny'nin zamanına ve dikkatine konulan çelişkili talepleri oyuna parlak bir şekilde entegre ediyor. Örneğin, dengeli bir öğün oluşturmak, hem açlığınızı hem de kalori limitlerinizi aynı anda tatmin ederek bir tepside belirsiz bir şekilde Tetris şeklinde yiyecek parçalarını dengelemeye yönelik gerçek bir test haline geliyor. Ev işleri zaman alıyor ama daha geç yatıp daha fazla aktiviteye sığdırmanıza izin veren enerji içecekleri için para kazandırıyor (ancak bu da dayanılmaz baş ağrılarına yol açabilir). Bir kıyafet dolabı, zamanınız, enerjiniz veya odak noktanız için bir dizi güçlendirici haline geliyor.
Size konulan tüm beklentileri karşılamak neredeyse doğaüstü bir kaynak yönetimi becerisi ve mini oyun yürütme gerektiriyor, ki bu da meta-anlatısal bir nokta. Ne kadar iyi yaparsanız yapın, Jenny'nin hikayesi, ortak yaratıcı Jenny Jiao Hsia'nın hayatına dokunaklı yarı otobiyografik bir bakış olarak hizmet eden bir şekilde gelişiyor. Bu biyografi, herhangi bir genç romanından daha ilgi çekici bir etkileşimli sunum sayesinde burada daha da sempatik hale geliyor.
Death Stranding 2: On the Beach
Kojima Productions; PS5
Death Stranding 2: On the Beach eğlenceli olmamalı. Öncelleri gibi, ünlü oyun tasarımcısı Hideo Kojima'nın son oyunu da paket teslim etmekle ilgili - en azından yüzeyde. Ancak rotalarınızı planlama, envanter yönetme ve akıl almaz derecede tuhaf bir kıyamet sonrası dünyayı keşfetme süreci hala kazanan bir formül.
Oyun, insanlığın olası yok oluşla karşı karşıya kaldığı bir durumda dünyayı yeniden birleştirme arayışında yine Sam Porter Bridges'ı (Norman Reedus tarafından canlandırılıyor) takip ediyor. Ve evet, bu kıyamet sonrası bir Amazon Prime gibi davranmak anlamına geliyor. Zamanında teslimatın önünde şiddetli saldırganlar, tehlikeli arazi ve Beached Things olarak bilinen öfkeli, bedensiz ruhlar duruyor.
Death Stranding'in bir yürüyüş simülatörü olarak tanımlandığını duymak yaygındır ve gerçekten de çok fazla yürüme var, ancak devam oyunu, onu daha erişilebilir hale getiren çok sayıda yaşam kalitesi iyileştirmesi getiriyor. Death Stranding 2, gereksiz yürüyüşlerden sizi kurtarmak için sağlam bir hızlı seyahat mekaniğine ve daha iyi araçlara sahip ve envanter yönetimi sistemi daha az karmaşık. Tüm bir kıtayı kargo teslim etmek için katetmenizi isteyen bir oyunda bu önemli.
Sırtınızda ağır kutular istifleme ana oyun döngüsünün ötesinde, Death Stranding 2 isteyebileceğiniz tüm Kojima havasını taşıyor. Karakterlere derinlik katan ve hikayeyi ilerleten bol miktarda ilginç oyun mekaniği ve uzun ara sahneler var. Death Stranding dünyası, tasarımcının hayal gücünün etrafında sıfırdan tasarlanmış ve işe yarıyor - en tuhaf şeyler bile neredeyse mantıklı!
Bu süreçte, Death Stranding 2 keder, iyileşme ve insan bağının değeri hakkında çok şey söylüyor. Oyunun en dokunaklı ara sahneleri, inanılmaz bir film müziği ile daha da unutulmaz hale geliyor ve hareket yakalama performanslarının gücünü asla küçümseyemeyiz.
Oyunun sunduğu her şeyi deneyimlemek 100 saat veya daha fazla sürebilir, ancak zamanınıza fazlasıyla değer.
Donkey Kong Bananza
Nintendo EPD; Switch 2
Donkey Kong Country günlerinden beri, Mario'nun orijinal maymun düşmanının bir Mario seviyesi platform serisine liderlik etmeye gerçekten hazır olmadığını hissettim. Donkey Kong Bananza, bu görüşten beni gerçekten şüpheye düşüren ilk oyun.
Bonanza, Switch 2'nin yeni ve daha güçlü donanımı için harika bir vitrin sunuyor; yıkıldıklarında etkileyici görünen parlak şarapnel parçalarının uçuştuğu sonsuz derecede yıkılabilir ortamlarla dolu. Gördüğünüz her kat, tavan ve duvarın içinde tüneller açarak, dünyayı kendi ihtiyaçlarınıza göre döverek dünyayı yıkmanın ne kadar rahatlatıcı olduğunu hafife alamazsınız.
Bonanza ayrıca, Super Mario Odyssey'nin hemen hemen her santimetrekareyi toplanabilir süs eşyaları ve çok çeşitli zorluklarla doldurma eğilimini taklit etmede de iyi bir iş çıkarıyor. Bu, bir sonraki yapacak bir şey için amaçsızca dolaşarak çok zaman harcamanız gereken bir oyun değil; aşırı oyun sonuna kadar her zaman bir sonraki köşede ilginç bir şey var.
Elbette, daha kaotik anlarda kamera açıları ve kare hızı biraz düşebilir. Ama Bananza'nın yaratıcı, renkli ve şekillendirilebilir dünyasında sadece yumruklarınızla yol açarken bu kadar çok eğleniyorsanız bunu umursamak zor.
Doom: The Dark Ages
Id Software; Windows, PS5, Xbox Series X|S
Her zaman kaçmakla ilgili olan bir seri için, Doom: The Dark Ages, yerinde durmakla daha çok ilgili. Oyunun temel eylemleri, gelen saldırıları engellemek için kalkanınızı kaldırmak veya ideal olarak onları geldikleri yöne geri savuşturmak.
Köklü Doom serisi için bu gerçek bir "zign yerine zag" anı ve alışmak biraz zaman alıyor. Genel olarak, kaplumbağa tarzı bloklamayı, devasa gruplar halinde dönerek düşmanların etrafında dolanma alışkanlık paterni ve onları mümkün olduğunca verimli bir şekilde halletmek için birden fazla silah arasında hızla geçiş yapma ile harmanlamayı sevdim. Son iki Doom oyununun aşırı dikey odaklanma eksikliğini özlesem de, yeni oyunun daha açık dünya tasarımını takdir ediyorum, bu da tamamlamacı oyunculara bu devasa ortamların her santimini ekstra zorluklar ve gizli koleksiyon eşyaları için keşfetmek için iyi bir neden sunuyor.
Doom: The Dark Ages'deki tek gerçek sorun, oyunun ara sıra yavaş tempolu mekanik tarzı bir iblis savaşına veya garip uçan ejderha bölümlerine geçiş yapması, bazen bir seviye boyunca. Bu varyasyonlar dışında, köklü bir nişancı serisi için odak noktasındaki küçük değişiklikten çok memnun kaldım.
Dragonsweeper
Daniel Benmergui; Javascript
Minesweeper üzerine kitap uzunluğundaki incelememi okuyan herkes, sayılarla ortaya çıkan bir ızgaradaki gizli tehditleri içeren oyunlara bayıldığımı bilir. Ancak bu temanın tüm varyasyonları eşit yaratılmamıştır. Dragonsweeper, mantıksal bulmacalarına RPG tarzı düşmanlar ve öğelerden oluşan basit ama esrarengiz bir dünya entegre ederek kalabalığın arasından sıyrılıyor.
Sadece yakındaki mayın sayısını hesaplamak yerine, Dragonsweeper ızgarasında ortaya çıkan her sayı, hem görünen hem de görünmeyen çevredeki düşmanların toplam sağlığını yansıtır. Bu düşmanlara saldırmak, sınırlı sağlık barınızı tüketen öngörülebilir karşı saldırıları göze almak anlamına gelir; bu bar, oyunun adını taşıyan ejderhayı, alanın merkezinden sizi alay ederek öldürecek kadar güçlü olana kadar kademeli olarak seviye atlayarak büyütülebilir.
Hepsi birlikte, mantıksal çıkarım katmanına ilgi çekici bir yeni katman ekler; saldırılarınızın etkisini ve alana dağılmış sınırlı sağlık iyileştirme öğelerini en üst düzeye çıkarmak için hamlelerinizi dikkatlice yönetmenizi gerektirir. Ve bir koşuyu bitirmek çok fazla bir meydan okuma olmasa da, oyunun isteğe bağlı başarılarını tamamlamak ve "mükemmel" bir oyun puanı elde etmek, bulmaca severleri saatlerce süren sürükleyici mantıksal çıkarım için geri getirmeye yeterlidir.
Elden Ring: Nightreign
FromSoftware; Windows, PS4/5, Xbox One/Series X|S
İlk bakışta, Nightreign, FromSoft'un Souls serisini bunca yıldır bu kadar ilgi çekici kılan her şeyin çarpık bir sapması gibi hissettiriyor. Yavaş tempolu, kasıtlı bir açık dünya RPG'si, hızla daralan bir haritada hızla koşmak, cezalandırıcı patronlarla yüzleşmeden önce mümkün olduğunca hızlı seviye atlamak haline gelmiş. Vasıflı yalnız bir deneyim, üç oyuncunun birlikte çalışmasını neredeyse gerektiren bir deneyim haline gelmiş. Orijinalin amacını kaçırıyor gibi görünen Elden Ring temalı bir eğlence parkı gibi.
Her neyse. Hala işe yarıyor!
Safkanları bunun neden gerçekten Elden Ring olmadığı hakkında şikayet etmelerine izin verin. Haklılar ama amacı kaçırıyorlar. Nightreign, Elden Ring dünyasının genel havasını çok farklı ama en az onun kadar keyifli bir şeye yoğunlaştırıyor. Dahası, onu derin keşifler gerektiren onlarca saat yerine, 45 dakikalık bir koşuya kolayca sığdırılabilen sıkı bir deneyime sıkıştırıyor.
Bu, benzer düşünen Elden Ring seven arkadaşlarınızla bir araya gelmek, bir kulaklık takmak ve bir akşamın büyük bir bölümünde Bırakılmış Topraklar'da birlikte dolaşmak için mükemmel bir bahane. Elden Ring tema parkları arasında, çok daha kötüsünü yapabilirsiniz.
Ghost of Yotei
Sucker Punch Productions; PS5
Sucker Punch Productions'tan Ghost of Yotei, ailesini öldüren haydutların peşinde olan sert Atsu'nun yer aldığı bir intikam hikayesiyle başlıyor. Yotei Dağı çevresindeki topraklarda bolca intikam alınabilse de, Atsu'nun karşılaştığı insanlar ve anlattıkları hikayeler, bunu iki boyutlu bir kan davasından daha fazlası haline getiriyor.
Oyun, geliştiricinin son samuray oyunu Ghost of Tsushima'dan birkaç yüzyıl sonra, kuzey Japonya'nın Ezo adasında (modern Hokkaido) geçiyor. Bu başlıkla birçok ortak noktası var, ancak Ghost of Yotei PS5 için üretildi ve devasa keşfedilebilir bir dünya ve çarpıcı görseller sunuyor. Ezo'yu keşfetmek ve oyunun fotoğraf modunu kurcalamakla görevinizden kolayca sapabilirsiniz.
Ezo toprakları, diğer açık dünya oyunlarında görülen bazı hatalardan kaçınıyor. Geniş ve ilgi çekici noktalarla dolu olmasına rağmen, onu keşfetmek sıkıcı değil. Hiçbir boş takılma görevi veya anlamsız toplama (veya bunun için yükleme ekranı) yok. Bir konuma gittiğinizde ne bulacağınızı bildiğinizi düşünseniz bile, şaşırabilirsiniz. İlginç yan görevler ve rastgele karşılaşmalar Ezo'yu keşfetmeye devam etmenizi sağlıyor.
Ghost of Yotei'nin dövüşü, keşfi kadar keskin. Her biri belirli düşmanlara karşı ideal hale getiren açılabilir yeteneklere ve yatkınlıklara sahip birden fazla silah türü içeriyor. Ancak kaba kuvvet sizi yalnızca bir yere kadar götürecektir. Düşman saldırılarını savuşturmak ve geri vurmak için hızlı tepkilere ihtiyacınız var - zorlayıcı ve ödüllendirici ama sinir bozucu değil.
Ghost of Yotei'yi oynamadan yolculuğa yatırım yapmak imkansızdır ve bunun büyük bir kısmı, Atsu olarak Erika Ishii'nin olağanüstü seslendirmesi sayesinde. Oyunun en önemli anlarından bazıları sizi rahatsız edecek, ancak geliştiricinin bu anları tekrar yaşamanız için bir Yeni Oyun+ modu eklemesi neyse ki iyi oldu.
Hades 2
Supergiant Games; Windows, MacOS, Switch, Switch 2
Hades 2'nin ikinci bölümünde, arka planda melankolik bir melodi duymaya başladığınız bir an var. Bu müzik giderek yükseliyor ve oyunun ikinci büyük patronu olan, bir üçlü sirenle karşılaşana kadar devam ediyor; bu patron, mermi cehennemi saldırılarından kaçınırken ve öldürmek için fırsatlar ararken tam bir rock-opera şov şarkısı numarası sergiliyor. Bu üç bölümlü müzikal sunum, sirenleri tek tek alt ettikçe yavaş yavaş bir solo haline geliyor ve şaşırtıcı derecede melankolik bir sessizliği yeniden tesis ediyor.
Bu ve diğer müzikal anlar, Hades 2'ye gündelik ve zahmetsizce dokunmuş olanlar, benimle en çok kalacak olanlar. Ancak oyun, müzikalitesinin ötesinde kendi başına duruyor; orijinal oyunun roguelike aksiyonunu, düşmanları geçici olarak yakalamanıza veya bir bağ halkasında yavaşlatmanıza olanak tanıyan ilgi çekici yeni bir büyü sistemiyle genişletiyor. Bu küçük ekleme, orijinal Hades'de zaten bu kadar ilgi çekici olan anlık konumsal dansa yeni bir derinlik hissi katıyor.
Hades 2 ayrıca, geleneksel tanrılar ve yarı tanrılar galerisiyle olan ilişkisi aracılığıyla şekillenen ilgi çekici yeni bir kahraman olan Melinoe'nin tanıtılmasından büyük ölçüde faydalanıyor. Kendini keşfetme arayışı için gelin, müzikal sürpriz anları için kalın.
Hollow Knight: Silksong
Team Cherry; Windows, MacOS, Linux, PS4/5, Xbox One/Series X|S, Switch, Switch 2
2017'de Hollow Knight'ın beklenmedik başarısının ardından gelen bir veya iki yıl içindeki hızlı bir devam oyunu, sadece aynı şeyi daha iyi bir sürüm olarak yapılabilecek bir uzantı paketi olarak kabul edilebilirdi. Ancak hayranlardan sekiz yılı aşkın süren ezici beklentinin ardından, Silksong sözünü yerine getirmek için gerçekten özel bir şey olmak zorundaydı.
Neyse ki, öyle. Silksong, ilk oyunda yaratılan böcek ölçekli yeraltı evreninin güzel bir genişlemesi. Her yeni oda, resimli bir güzellik eseri olup, birden fazla katmanda detaylı 2D sanatla sizi karmaşık ve ikna edici düşmüş dünyasına çekiyor.
Geniş harita, her yöne sonsuza dek uzanıyor gibi görünüyor, etrafında dönüyor ve kendi üzerine kapanıyor, nadir güçlendiriciler ararken kaybolmak için bolca isteğe bağlı ara yolla. Ve oyun, aksiyon platformunun cezalandırıcı derecede zorlu bir yorumu olsa da, kutunun dışında düşünmeye ve keşfetmeye istekli oyuncular için en zorlu refleks testlerinin çoğundan kurtulmanın bir yolu genellikle var.
Hatta Silksong'un labirentimsi yeraltının geniş tünellerinde ilerleyemeyen oyuncular bile, deneyimledikleri oyunun herhangi bir bölümünde hala akılda kalıcı anlar bulacaklardır.
The King Is Watching
Hypnohead; Windows
Kendi iyiliği için çok şişirilmiş ve karmaşık hissedebilen gerçek zamanlı strateji türünde, The King Is Watching havalandırılmış ferahlatıcı bir nefes. Tüm oyun tek bir ekranda geçtiği için, geniş bir harita üzerinde sürekli kamera kaydırma ve yakınlaştırma yapmaya gerek yok. Bunun yerine, 5x5 üretim alanınıza ve kralın herhangi bir belirli anda sınırlı bakış açısı altında aktif olarak verimli olan kısmına odaklanabilirsiniz.
Temel kaynak ve askeri birimlerin üretimini en üst düzeye çıkarmak için karoları düzenlemek, hızlı bir şekilde bir koşuyu etkileyebilecek sürekli anlık kararlar gerektiren, herkesi içine alan bir jonglörlük haline geliyor. Oyunun kendi kendini seçen zorluk sistemini de büyük bir hayranıyım; yaklaşan dalgalarda kaç düşmanla başa çıkabileceğinizi düşünmenizi istiyor ve yeteneklerinin mevcut sınırlarını zorlamaya istekli oyuncular için daha iyi ödüller veriyor.
The King Is Watching'in tek bir koşusunun küçük porsiyonu, başarısızlığın bile çok ezici hissetmemesini sağlıyor. Ve başarı, üretim ve korumanın daha da büyük yüksekliklere ulaşmasını teşvik eden yarı kalıcı yetenek genişlemeleri şeklinde yeterince şey getiriyor.
Kingdom Come: Deliverance II
Warhorse Studios; Windows, PS5, Xbox Series X|S
Kingdom Come: Deliverance tamamlamam için kendimi zorlamam gereken bir angarya idi. Bazen bozuk ve sakar bir oyundu, ama kusurlarına rağmen, özel bir şey için potansiyel gördüm. Ve devam oyunu Kingdom Come: Deliverance II'nin sunduğu şey bu.
Hala yavaş bir yanma olsa da, genel deneyim büyük ölçüde rafine edilmiş, başlangıçtaki zorluk yumuşatılmış ve bir RPG'nin hikaye anlatımına nadiren bu kadar dalmıştım. Dolgu maddesi yok, çünkü her hikaye vuruşu ve yan görev, ortaçağ Bohemya'sının ortamını ve karakterlerini daha da çizen unutulmaz bir hikaye sunuyor.
Çoğu RPG'nin aksine, oyunda sihir yok, ki bu oyunun cazibesinin büyük bir parçası. Skalitz'li Henry olarak, mütevazı bir sosyal konuma sahipsiniz ve konuştuğunuz birçok karakter size bunu hatırlatmakta hızlı davranacaktır. Henry ilk oyundaki mütevazı başlangıcından biraz daha iyi durumda olsa da, tek başına büyük bir savaşı kazanabilecek bir yarı tanrı değilsiniz. Hatta birden fazla kişi size saldırıyorsa, başlangıçta muhtemelen oldukça sık kaybedersiniz.
Tam bir zırh giydiğinizde neredeyse her dövüş yavaş bir danstır ve sabrınız ve zamanlamanız, ekipmanınızın istatistiklerini kazanmanın anahtarı olacaktır. Ancak KC:D II'nin güzelliği de burada yatıyor: Seçtiğiniz her dövüş, fiziksel veya sözlü olsun, deneyiminize bir miktar ağırlık katıyor ve Bohemya'yı daha iyi veya daha kötü yönde şekillendiriyor.
Mario Kart World
Nintendo; Switch 2
Switch'teki Mario Kart 8 ve çeşitli indirilebilir içerik paketlerinin inanılmaz başarısının ardından, Nintendo, Switch 2'nin lansman penceresi vitrini olarak daha güzel bir "daha fazlası aynı" devam oyunu yapabilirdi. Bunun yerine, şirket Mario Kart'ın alışılagelmiş farklı parkurlarını devasa, birbirine bağlı bir açık dünyaya dönüştürmeye büyük bir kumar oynadı.
Bu konsept, "Serbest Dolaşım" modunda en iyi şekilde çalışıyor; burada standart parkurların eteklerini ve aralarındaki geniş açık alanları keşfederek sürüş hızınızı ve hassasiyetinizi test eden yüzlerce mini mücadele bulabilirsiniz. Zor ulaşılan köşelerde gizlenmiş düzinelerce toplanabilir madalyon ve kıyafeti ekleyin, bu mod şaşırtıcı derecede detaylı ve tam olarak işlenmiş bir dünya haritasının her köşesini ve kıvrımını keşfetmek için harika bir bahane görevi görüyor.
Ayrıca, başlangıçta 24 yarışmacıdan oluşan ezici bir grubu bir dizi dayanıklılık ralli yarışı kontrol noktası aracılığıyla yavaşça tek bir galibe indiren Knockout Modu'nu da çok beğendim. Bunlar, alıştığımız Savaş Modu formülünü baltalayan bir dizi kafa karıştırıcı değişikliği ve standart Grand Prix modunda biraz boğucu hissettiren uzun düzlük bölümlerini telafi etmeye yardımcı oluyor. Yine de, Serbest Dolaşım modu, bu yıl yeni Switch 2'mle düzinelerce saatimi mutlu bir şekilde harcamamı sağladı.
Sektori
Kimmo Lahtinen; Windows, PS5, Xbox Series X|S
On yıllardır, Geometry Wars franchise'ının bağımlılık yaratan heyecanını tam olarak yakalayan bir çift çubuklu nişancı oyunu arıyorum. Bu yılın en iyi oyunlar listesine geç katılan Sektori, bunu niteliksiz bir şekilde yapabildiğini söylediğim ilk oyun.
Geometry Wars gibi, Sektori de sizi acımasız bir verimlilikle kişisel alanınızı dolduran basit şekillerle dolu bir alanda gezdiriyor. Ancak Sektori, yaklaşan düşmanlardan ve tehlikeden bir omuz düğmesine basarak uzaklaşmanızı sağlayan zarif bir "vuruş" sistemiyle bu temel öncülü ilerletiyor. Gelişmiş oyuncular, bir yükseltme jetonuna çarparak ücretsiz, anında bir vuruş yenilemesi alabilir ve bu vuruşları birbirine bağlamak, hayatta kalma ile puan toplama arasında harika bir risk-ödül sistemi oluşturur.
Sektori ayrıca, anında temel güçlendirmeleri almayı mı yoksa daha sonra daha güçlü silahlar ve/veya koruma için jetonları mı biriktireceğinize karar vermeye zorlayan mükemmel bir Gradius tarzı yükseltme sistemine de sahip. Ve temel oynanış bayatlamaya başladığında, oyun onu karıştırmak için yeterince bol çeşitli patronlar ve yeni modlar ortaya koyuyor.
Harika bir film müziği ve en kalabalık ekranları bile anında anlaşılır hale getiren cilalı bir sunum ekleyin ve yıllarca geri dönebileceğimi görebileceğim bir oyun elde edersiniz - tepkilerim artık bu çılgın tempoyu takip edemeyecek kadar yorgun düşene kadar.
