Jura döneminde yaşamış, soyu tükenmiş bir ışın yüzgeçli balık cinsi olan Tharsis'in, hayli ilginç bir ölüm şekline sahip olduğu ortaya çıktı.
Yapılan yeni fosil analizleri, etçil deniz canlısı Tharsis balıklarının sıklıkla, belemnit adı verilen büyük kafadanbacaklıları yutmaya çalışırken boğazlarına takılan bu canlılar yüzünden hayatlarını kaybettiğini gösteriyor.
Almanya'da bulunan 152 milyon yıllık Solnhofen Plattenkalk (kireçtaşı) oluşumunda keşfedilen Tharsis balıklarının, kendileri kadar uzun olabilecek belemnitleri yutmaya çalışırken öldükleri birçok örnekte gözlendi.
Araştırmacılar makalelerinde, "Yakın zamanda yapılan koleksiyon incelemeleri... Solnhofen Takımadaları'nın Geç Jura Plattenkalk yataklarından elde edilen Tharsis örneklerinin bazılarında, ağız ve solungaç bölgelerine sıkışmış belemnitler olduğunu ortaya çıkardı" ifadelerine yer verdi.
"Tüm vakalarda, belemnitin 'rostrum' adı verilen gaga benzeri kısmı solungaçlardan dışarı çıkarken, 'fragmokonu' (iç kabuğu) ise ağız açıklığına sıkıca takılı kalmış durumda" deniyor.
Tharsis balıkları, "mikro-etçiller" olarak biliniyor; yani larvalar ve zooplankton gibi çok küçük canlılarla beslenen, besinlerini emerek yutan hayvanlardı. Bu balıkların fosilleri oldukça yaygın.
Uzun, kapüşonlu bir vücuda ve çok sayıda kola sahip kalamarları andıran belemnitler, açık okyanusta yaşar ve çok daha az fosil bırakırlardı.
İlginç bir şekilde, Eichstätt ve Solnhofen'in Plattenkalk havzalarında bulunan belemnit fosilleri genellikle çift kabuklularla kaplanmış bir iç kabuktan oluşuyor. Bu durum, belemnitin öldüğünü, gaz dolu kabuğunun su sütununda yüzeye yakın kaldığını ve midye benzeri yumuşakçalar gibi diğer canlılar tarafından çürüyen yumuşak dokusunun tüketildiğini düşündürüyor.
Tharsis balıklarının deniz tabanının zorlu koşullarında yiyecek aradıkları veya doğrudan belemnitleri avladıkları pek olası değil. Ancak araştırmacılar, ölü, sürüklenen bu kafadanbacaklıların neden talihsiz balıklar için böyle bir boğulma tehlikesi oluşturduğunu bildiklerini düşünüyor.
Paleontologlar makalelerinde şu ifadelere yer veriyor: "Görünüşe göre, bu mikro-etçil balıklar, yüzen nesnelerden çürüyen yumuşak doku kalıntılarını veya alg, bakteri gibi oluşumları emme alışkanlığına sahipti. Ancak akıcı bir yapıya sahip yüzen bir belemnit rostrumu yanlışlıkla ağızlarına girdiğinde, bu ölümcül nesnelerden kurtulamıyorlardı."
"Balık, engelleyici nesneyi solungaçlarından geçirmeye çalışsa da, ondan kurtulmanın hiçbir yolu yoktu ve bu durum boğularak ölümlerine yol açtı."
Oldukça tatsız bir son, değil mi?
Bu araştırma, bilim dünyasının önemli yayınlarından Scientific Reports dergisinde yayımlandı.
