2016 yılında, tam altı buçuk yıl süren bulmaca-macera oyunu The Witness'ın ardından Jonathan Blow'un biraz ara vermeye ihtiyacı vardı. Kendisi, The Witness'tan sonra üzerinde çalıştığı yeni bir motor ve programlama dilinin konseptini hızlıca kanıtlamak amacıyla bu projeye başladığını belirtiyor. Aslında "kısa bir oyun" olarak planlanmış ve tahminen bir buçuk ila iki yılda tamamlanması öngörülüyordu.
Ancak dokuz yıllık bir geliştirme süreci ve bu süreçte yaptığı bazı tartışmalı açıklamaların ardından Blow, bu "kısa oyun" projesinde artık sona yaklaşıyor. Perşembe günü duyurulan ve 2026'da yayınlanması planlanan Order of the Sinking Star isimli oyun, tamamlanması için oyunculara 400 ila 500 saatlik bir deneyim sunabilecek yaklaşık 1.400'den fazla bulmaca içeriyor.
Blow, "Bunun neden küçük bir oyun olacağına kendimi ikna ettiğimi bilmiyorum," derken, "Ancak bir şeye başladığımızda, onun sadece en iyi versiyonunu yapmak istiyorum, değil mi? Her zaman olabilecek en iyi hale getiririm," diye ekliyor.
"Oynanış Olasılıklarının Bu Muazzam Alanı"
Tıpkı The Witness'ın basit çizgi takip bulmacalarının çeşitli varyasyonları üzerine kurulu olması gibi, Order of the Sinking Star da video oyunlarının ilk dönemlerine dayanan 2D, ızgara tabanlı navigasyon bulmacaları üzerine inşa edilmiş durumda. Oyunun merkezinde yer alan başlangıç noktasından, oyuncular dört ana yöne giderek bu temel konseptin dört farklı varyasyonunu keşfedebiliyorlar.
Bir yönde, "taşıma işindeki cesur kahramanlar" D&D benzeri yeteneklerini kullanarak dikkatlice yerleştirilmiş blokları belirli desenlerde itip çekiyor. Başka bir yöndeki "Ayna Adaları" bölümünde, oyuncular bakış açılarını ayarlayarak kendilerini farklı açılarda ekranda ışınlayabiliyor veya klonlayabiliyorlar. Bunun yanı sıra, su üzerinde basamakları atlayarak yollar inşa etmeye odaklanan bulmacalar ve hareketli bir enerji ışınının yolunda yeni yetenekler kazandıran bir dış iskelet üzerine kurulu bölümler de bulunuyor.
Blow'un tahminine göre, oyunun ilk bölümü oyuncuların bulmaca çözme deneyimine bağlı olarak sekiz ila 40 saat sürebilir. Bu bölüm, dört farklı bulmaca dünyasında daha çok doğrusal bir ilerleyiş sunuyor. Ancak daha sonra "önemli görünen altın bir odaya" ulaşıldığında, bu dünyalar kesişmeye ve etkileşime girmeye başlıyor. Bu da, doğrusal bölümlerde öğrenilen ve (umarız) ustalaşılan beceri ve mekanikleri birleştirmeyi gerektiren yeni bulmacalar anlamına geliyor.
Kısa bir ön izleme seansımızda bu "birleşik" alanların potansiyeline dair sadece küçük bir tat alabildik. Ancak Blow, bu tür kombinasyonların "oyunun büyüsünün gerçekten ortaya çıktığı", "oyunun olasılık açısından gerçekten patladığı" ve "tüm bu şeyleri bir araya getirdiğinizde ortaya çıkan oynanış olasılıklarının bu devasa alanını" kapsadığı yerler olduğunu birkaç kez vurguladı.
Projenin muazzam boyutuna rağmen Blow, ekibin "buradaki her şeyin doğru yerinde olduğundan emin olmak için büyük çaba harcadığını" garanti ediyor. Bu durum hem oyunun kurgusuyla ilgili ritüelistik bir uyum hem de matematiksel olarak mantıklı bir düzen sağlayarak oyuncuların nerede olduklarını anlamalarına yardımcı oluyor.
Blow, yaklaşık 60 ila 100 saat sonra oyuncuların oyunun "ilk sonuna" ulaşacaklarını ve birçok oyuncunun bu bitişten memnun kalacağını belirtiyor. Ancak bundan sonra bile, henüz açıklanmayan yönlerde açılacak bir oyun sonu için daha fazla sır olduğunu ima ediyor.
"Şu anda hiç konuşmadığımız bütün konular var," diye ekliyor.
Sonun Sonu
Geriye dönüp baktığında Blow, Order of the Sinking Star'ın birkaç yıl içinde tamamlanabilecek hızlı bir fikir olacağını beklemenin "biraz aptallık" olduğunu kabul ediyor. "Oyun, kombinasyonel bir patlama hakkında ve matematiksel olarak bunun büyük sayılar ürettiğini biliyorum," diyor. "Yani neden küçük bir oyun olacağına kendimi ikna ettiğimi bilmiyorum."
Elbette, birçok bağımsız geliştirici için tek bir oyun fikri üzerinde dokuz yıl harcamak akıl almaz bir lükstür. Finansal kısıtlamalar, birçok oyun fikrinin "eğlenceli ve yayınlanabilir hale geldiği noktaya ulaşır ulaşmaz yayınlanmasını" gerektiriyor. Bu durum, Blow'un belirttiğine göre, oyunların "belirli bir karmaşıklık seviyesine ulaşıp orada durmasına" yol açıyor.
Ancak The Witness'ın satış başarısı sayesinde –ki oyunun ilk haftasında 5 milyon dolardan fazla gelir elde ettiği bildiriliyor– Blow ve ekibi, yıllarca "tipik bir bulmaca oyununda gidilen yoldan çok daha karmaşık olan bu devasa alanı oluşturma" özgürlüğüne sahip olmuş. "Bu kadar çok olasılık yarattığımızda, onu keşfetmemiz gerektiğini hissediyoruz. Aksi takdirde, tasarımcı olarak görevimizi yerine getirmemiş ve bu tasarım araştırma gündemini doğru bir şekilde takip etmemiş oluruz."
Blow ayrıca, projenin büyüklüğünün, daha önceki oyunlarında "pek de üzerine düşmediği" oyun testlerine olan genel isteksizliğini aşmasına yardımcı olduğunu belirtiyor. "Hatta The Witness bile o kadar fazla oyun testine sahip değildi, çünkü her zaman oyunları biraz daha sıradanlaştırmanın bir yolu olduğunu hissetmiştim, anlarsınız ya? Oyuncular şikayet ediyor ve siz de şikayetleri gideriyorsunuz ve ortaya sıradan bir oyun çıkıyor."
Ancak Order of the Sinking Star geliştirme sürecine bu kadar uzun süre gömüldükten sonra Blow, fikre hiç aşina olmayan oyun testçilerinden taze bir bakış açısı almanın önemini fark ettiğini söylüyor. "Bunu test etmemiz gerekiyor çünkü bu benim beynimde tek seferde oturmuyor, anlıyor musunuz?" diyor.
Bazıları, dokuz yılı aşkın geliştirme döngüsünün, azalan getirinin ötesinde bir mükemmeliyetçilik çabası olabileceğini söyleyebilir. Ancak Blow, gençliğinde "belki de bir mükemmeliyetçi" olduğunu, ancak oyun geliştirmenin zorlu sürecinin bu eğilimini ortadan kaldırdığını belirtiyor. "Ama mükemmeliyetçiliğin kalıntıları var," diyor. "Gerçekten iyi bir şey yapma isteği..."
Ve nihayetinde, yaklaşık bir on yıldır üzerinde uğraştığınız bir fikrin bile gün ışığını görmesi gerekiyor. Blow, "Bizim için bile bu çok pahalıydı," diye itiraf ediyor. "Adamım, bunu yayınlayıp yeni bir oyunun para kazanmasını görmek beni çok mutlu edecek, çünkü şu anda bunu yapmamız gerekiyor."
